Tagarchief: good food

Foodie

Geplaatst in je hebt van die dagen door

Mensen, ook ik ben om.
Ik begin de dag met een kommetje havermoutpap.
“IEUW!” hoor ik je denken.
Dat klopt.
Het is ook ieuw.

Het grootste compliment voor een bord havermoutpap is dat het op behanglijm lijkt.
Maar met wat simpele toevoegingen wordt het echt… Wow!
Niet tegen mijn moeder zeggen, maar Ik ben tegenwoordig echt enthousiast over havermoutpap.

En ik ben niet de enige.
Want havermout is helemaal hip and happening. (wordt deze uitdrukking eigenlijk nog gebruikt?)
En aangezien ik maar wat achter de meute aanhobbel, is havermout zo ondertussen misschien al op zijn retour.

Ik weet het niet.
Maar dat maakt niet uit.
Want eindelijk ben ik ook een soort van foodie! Een nieuwe Rens Kroes, maar dan zonder de bijbehorende taille.

En bijna zag ik mezelf al een heel nieuw blog starten. Zo’n healty, green and delicious site met allemaal tips, recepten en fantastische foto’s. De enige hobbel op de weg is dat ik niet kan koken mooie foto’s maken niet op mijn lijf geschreven staat.

Aangezien ik dit…2015-08-overnight-oats-header-2-1-of-1
(recept is hier te vinden)

…heb weten te reduceren tot dit.img_7188
Maar ach.

Met je ogen dicht smaakt dit écht beter dan behanglijm!
Overigens heb ik nog nooit behanglijm geproefd, dus echt weten doe ik het niet, maar probeer het gerust! De havermout dan, niet de behanglijm.

Over bami en piepers

Geplaatst in hij & ik door

“Niet wéér bami!”
Zo gaat dat hier in huis.
Want Lief en ik hebben een andere kijk op eten.
De één vindt het al een feestje als er friet op tafel komt, de ander is pas echt blij als er een hele rijsttafel op tafel staat.
Dus hebben we vaak discussie over wat de pot moet schaften.

Voor de lieve vrede (en om de toorn van de zwangere niet op de hals te halen) koken we vaak apart.
Dan eten we tenminste allebei lekker.
Ieder in zijn element.
De één met stokjes, de ander met mes en vork.

Je zou kunnen zeggen dat het met de paplepel is ingegoten.
De bami en de piepers.
Twee werelden op één kussen… Daar komt niemand meer tussen!

Dus at ik vanavond lekker mijn aardappeltjes met witlof en een stukje vega-vlees, terwijl Lief de bami naar binnen slurpte.
Ik hou van stamppotten, chips en alle andere vormen van aardappels.
Lief gaat voor alles wat naar Aziatisch neigt.
Waarom denk je anders dat hij met mij is getrouwd?

Augurken met slagroom

Geplaatst in je hebt van die dagen door
Afgelopen vrijdag was ik op kraamvisite bij een vriendinnetje met een geweldige nieuwe baby. Het was dat de nieuwe moeder haviksogen had, anders had baby Damla bij mij in de tas gezeten. Zo’n snoezig lief meisje was het!

Na alle babyvoeding begon ook mijn maag te rammelen en ging ik met een ander vriendinnetje lunchen. In Den Bosch. Dat is me toch een leuke stad! Als het aan mij had gelegen, verhuisden we daar meteen naar toe. Bye Bye Nijmegen. Hello Den Bosch! De sfeer is gemoedelijk en – niet onbelangrijk – er zijn meer dan genoeg leuke eetgelegenheden om tien kilo aan te komen zonder er een traan om te laten.

Vriendinnetje vertrekt begin november voor ons werk naar Shanghai. Zo’n zes weken zal ze in die mooie stad vertoeven. En natuurlijk gaat er bij mij dan weer het een en ander kriebelen.
Shanghai. Terug. Naar de lieve Chineesjes met hun rare aparte gewoontes.
Voorlopig moet ik het maar doen met haar verhalen!

Aangezien Den Bosch dichtbij Utrecht ligt, belde ik Zus nog even op. Wat ze aan het doen was en of ze het leuk vond als ik nog even langskwam. “Ja, hoor! Gezellig! We eten pannenkoeken!” en ik was om, ondanks mijn lunch van salade met geitenkaas en een dame blanche die gerust Madame Blanche had mogen heten.

Hoe dan ook. Pannenkoeken, die lust ik wel! Zeker omdat het al veel te lang geleden was dat ik die op had. En omdat Zus van een pannenkoek nog een Michelin-ster-waardige maaltijd kan maken. Het water liep me al in de mond.

Ik was alleen een beetje vergeten dat Zus zwanger is.
En vrouwen met kindjes in hun buik kunnen soms een beetje, uhm, anders worden.
Naast een volledige gedaanteverandering (zeg maar gerust extreme makeover) kunnen zij ineens volledig van smaak veranderen. Zus is hierop geen uitzondering.

Eerst kreeg ik een heerlijke pannekoek met kaas.
Daar schonk ik wat stroop overheen.
Verrukkelijk!

Of ik er nog één lustte.
Maar natuurlijk!
Wat was ik verbaasd toen in plaats van nog zo’n lekkere kaaspannekoek, aardbeien, warme kersen, slagroom en straciatella ijs op tafel werd gezet.
Volgens Zus kon dat best.
Een toetje als maaltijd.

Tja, wie ben ik dan om een zwangere vrouw tegen te spreken?

Over karma en gefrituurde levende vis

Geplaatst in kwangie denkt moeilijk door
Zus had een documentaire opgenomen over een restaurant in China.
Altijd leuk om een beetje cultuur op te snuiven, want eerlijk is eerlijk: van de Chinese cultuur heb ik weinig kaas gegeten. Behalve dat ik zelf Chinees ben. Opgegroeid bij Chinese ouders. Met een Chinese Broer en een Chinese Zus. Ben ik nogal een nep-Chinees. Inclusief alle cultuurshocks.

De baas van het restaurant aan de West Lake – een vrouw (!) – deed veel voor haar 5.000 man personeel. Zo is ze lid van de Partij, omdat dat gunstiger is voor haar werknemers en bezoekt zij met regelmaat de plaatselijke boeddhistische tempel. Bovendien laat zij dieren los in de natuur.
Dat is goed voor de karma. Beestjes vrijlaten.

Nu is karma een ingewikkeld rekensysteem waarvan ik de spelregels nog altijd niet goed begrepen heb, maar simpelweg is het bevrijden van dieren een goede daad en kun je niet genoeg goede daden verrichten, omdat je nooit weet wat je in je voorgaande levens hebt uitgevreten.
Daarom doet de restauranthouder zoveel terug voor de dieren.

Na dit mooie gebaar wendden we ons tot het restaurant aan de West Lake, waar een wedstrijd werd gehouden onder de koks. Wie kan het snelst gefrituurde levende vis bereiden.
Ik hield de handen al voor mijn gezicht.
Wat niet ziet, wat niet deert, toch?
Had ik mijn handen maar voor mijn ogen gehouden.
De Chinese kok ontdeed de vis – ratsch ratsch ratsch- van zijn schubben, maakte inkervingen en hield het onderlijf in kokend vet. Vervolgens werd de vis – nog altijd levend en naar lucht happend – op een bord gesmeten en met een sausje overgoten. Verschrikkelijk dat die vis zo aan zijn einde komt.

Gefrituurde levende vis. In kokend vet en toch niet dood.
Zou die vis dan zoveel slechte karma hebben opgebouwd in zijn vorige levens?