Aan tafel!

Lief komt uit een warm en groot, Limburgs gezin.
Dat ‘Limburgs’ heeft er op zich niet zoveel mee te maken, maar ik vind het zo gezellig klinken. Een Limburgs gezinnetje. Dat is toch net eventjes anders dan een Gelders of een ons Brabants gezinnetje. Laat staan een Chinees huishouden.

Anyway.
Waar het om gaat, is dat het gezin groot is.
Twee ouders, vier kinderen; zes man in totaal.
Nu bestaan er heus wel grotere gezinnen, maar ik heb het idee dat het naar de maatstaven van tegenwoordig toch wel een behoorlijke familie is.

Het opgroeien in een groot gezin laat zo zijn sporen achter.
Naar eigen zeggen, eet Lief altijd in een rap tempo om zich te verzekeren van een tweede portie. Eet je niet vlug genoeg of treuzel je teveel dan was de pot leeg en had je maar te hopen dat je de nacht doorkwam.

Ookal zit Lief niet meer met zes man aan tafel, maar met mij alleen die niet vecht om zijn eten, want vegetarisch en vriend niet, Lief is nog altijd in staat eten in een mum van tijd weg te werken. Het is net uhm, toveren. Een, twee, drie: WEG! Waar je bijzit!
Alle gekheid op een stokje, Lief is voor de rest een welopgevoede jongen, hoor! En honger heeft hij ook nooit geleden.

Waar het écht om gaat.
Iedereen schuift bij ons aan tafel deze zaterdag.
Het begon met een smsje naar Ma. Gevolgd door eentje naar broertje en zussen. Allemaal hadden ze tijd en zin om naar Nijmegen te komen. Nu moet ik er even bij vermelden dat het gezin van zes zich in de loop der jaren heeft uitgebreid met gezellige aanhangers, zoals ik en een nieuwe generatie. Al met al (op het moment van dit logje): elf man sterk en een twaalfde op komst.

Dus moet er voor elf man gekookt worden deze zaterdag. Een klein kerstdinertje dus!
Hoe ongelooflijk ik ook ben. Bij Kerst hoort een Maaltijd. Dat is een ongeschreven regel. Zoals zout en peper, zwart en wit of dag en nacht. Ookal gaat het met Kerst om de gedachte, door alle uitsloverij is de Maaltijd het middelpunt geworden. Het is net een contradictio in terminis.

Nu zei Ma nog “Doe maar iets gemakkelijks” en “We kunnen jullie wel helpen!”, maar Lief en ik zijn al volop bezig met alle voorbereidingen. Want Kerst moet mag knallen. Decadent en volledig over the top.

 
Ookal is het juli.

Local food

Shanghai ontbijt 1

 

Als een echte local koop ik tegenwoordig mijn ontbijtje bij de metro. Je betaalt er 2 RMB voor- ongeveer 0,20 euro- maar dan heb je ook wat: een thee-ei en een bekertje sojamelk.

Ook populair is milk tea, thee met melk. Hoewel ik een echte theemuts en melkfan ben, bedank ik voor deze dorstlesser. Het is me net iets te, uhm, living on the edge.
Kijk maar:

 

Hot hot hot!

Shanghai food jujubee tree

Pittige vegaballetjes – Jujubee Tree

Wil je het zekere voor het onzekere nemen, dan moet je pittig eten in China. Het smaakt altijd goed (zelfs als het nergens meer naar smaakt) en die pepertjes doden alle bacterien. Weet je in ieder geval dat je buikpijn niet komt door onhygienisch toiletverkeer.

Als je niet meer gewend bent dan een beetje sambal uit een potje, wacht dan nog even met de ma la gerechten uit de Sichuanse keuken. Het eten uit die regio wordt niet voor niets verlammend heet genoemd!

Shanghai food New Age veggie

Sichuan hot pot – New Age Veggie

We hadden eens een collega meegenomen naar een Sichuans restaurant. Het was lunchtime en hij beweerde best wel pittig te kunnen eten. Hij kwam er flink bezweet en met dikke lippen terug. Volgens mij hoorde ik hem ook nog piepen over ademhalingsproblemen. die mannen kunnen ook niets hebben!
Nu kan ik me voorstellen dat je mij niet gelooft of dat je denkt dat ik lichtelijk overdrijf.

Geen probleem! Ga je gang! Probeer het eens uit, zou ik zeggen.

Als je maar belooft de volgende dag niet aan mij te denken als je billen in brand staan!