Categorie archief: broer & zus

Aan tafel!

Geplaatst in broer & zus, hij & ik, kwangie denkt moeilijk door
Lief komt uit een warm en groot, Limburgs gezin.
Dat ‘Limburgs’ heeft er op zich niet zoveel mee te maken, maar ik vind het zo gezellig klinken. Een Limburgs gezinnetje. Dat is toch net eventjes anders dan een Gelders of een ons Brabants gezinnetje. Laat staan een Chinees huishouden.

Anyway.
Waar het om gaat, is dat het gezin groot is.
Twee ouders, vier kinderen; zes man in totaal.
Nu bestaan er heus wel grotere gezinnen, maar ik heb het idee dat het naar de maatstaven van tegenwoordig toch wel een behoorlijke familie is.

Het opgroeien in een groot gezin laat zo zijn sporen achter.
Naar eigen zeggen, eet Lief altijd in een rap tempo om zich te verzekeren van een tweede portie. Eet je niet vlug genoeg of treuzel je teveel dan was de pot leeg en had je maar te hopen dat je de nacht doorkwam.

Ookal zit Lief niet meer met zes man aan tafel, maar met mij alleen die niet vecht om zijn eten, want vegetarisch en vriend niet, Lief is nog altijd in staat eten in een mum van tijd weg te werken. Het is net uhm, toveren. Een, twee, drie: WEG! Waar je bijzit!
Alle gekheid op een stokje, Lief is voor de rest een welopgevoede jongen, hoor! En honger heeft hij ook nooit geleden.

Waar het écht om gaat.
Iedereen schuift bij ons aan tafel deze zaterdag.
Het begon met een smsje naar Ma. Gevolgd door eentje naar broertje en zussen. Allemaal hadden ze tijd en zin om naar Nijmegen te komen. Nu moet ik er even bij vermelden dat het gezin van zes zich in de loop der jaren heeft uitgebreid met gezellige aanhangers, zoals ik en een nieuwe generatie. Al met al (op het moment van dit logje): elf man sterk en een twaalfde op komst.

Dus moet er voor elf man gekookt worden deze zaterdag. Een klein kerstdinertje dus!
Hoe ongelooflijk ik ook ben. Bij Kerst hoort een Maaltijd. Dat is een ongeschreven regel. Zoals zout en peper, zwart en wit of dag en nacht. Ookal gaat het met Kerst om de gedachte, door alle uitsloverij is de Maaltijd het middelpunt geworden. Het is net een contradictio in terminis.

Nu zei Ma nog “Doe maar iets gemakkelijks” en “We kunnen jullie wel helpen!”, maar Lief en ik zijn al volop bezig met alle voorbereidingen. Want Kerst moet mag knallen. Decadent en volledig over the top.

 
Ookal is het juli.

Terug

Geplaatst in broer & zus, kwangie denkt door
De eerste dag Nederland zit er weer op!

Vanmorgen gaf de weegschaal +4 kilo aan.
Geen idee of dat het resultaat is van anderhalf jaar Chinees eten of het menu van gisteren: twee keer ontbijten (in het vliegtuig en later met Lief en zijn ouders), uitgebreide lunch (met Lief, Zuslief en Gijs) en een geniaal diner – Mayonaise met frietjes. Je voelde de aderen al dichtslibben, maar och, wat smaakte het goed!

Het was zeer speciaal om zwangere Zus voor het eerst te zien. Of ja, Zus voor het eerst zwanger te zien. Vooraf verzekerden schoonouders-in-spe mij dat mijn zus nog niet zo heel zwanger uit zou zien. Dat zou pas later komen. Ik had geen idee.
Zus is nu 24 weken, maar ik kan je verzekeren: Zo zag mijn zus er vooraf echt niet uit! Met een strakke bolle buik waar je U tegen zegt. Ik meende ook al een waggelloopje te signaleren. Helemaal geweldig!

En ons huisje, waar ik welgeteld twee maanden in heb gewoond voor de grote oversteek: wat ben ik in mijn sas! Lief heeft alles netjes opgeruimd (inclusief mijn jassen-tassen-schoenen collectie: die ligt nu in een grote doos) en er staan verse bloemetjes op de vensterbank. Ook de plantjes zien er nog wel levensvatbaar uit. Denk ik. Iemand enig idee hoe je een uitgemergelde orchidee tot leven kunt reanimeren?

 
Met de konijntjes gaat het ook allemaal goed, al herkende Red Bean mij niet meer. Die verstopte zich toen ik binnenkwam. Altijd al een angstig verlegen type geweest, die Red Bean. En ik probeerde het op de charmante toer “Rrrrred Bean… Joehoe!” en op de coole manier “Als jij mij niet wilt zien, dan wil ik jou ook niet zien”. Niets hielp. Behalve brokjes dan. Voor een handje korreltjes liet ze zich wel verleiden om naar buiten te komen. Wat dat betreft is ze net haar moeder: altijd te porren voor eten. Vandaar die vier kilo’s extra. Waarschijnlijk.   

 
U ziet: het is eigenlijk best wel heel erg leuk hier! En dus kon ik in alle vroegte niet meer slapen* en hoop ik dat Dag 2 van het Leven in Nederland gauw kan beginnen!

*Het kan natuurlijk ook door de jetlag komen dat ik om 5 uur al naast het bed stond te springen.

Huisjes kijken

Geplaatst in broer & zus, je hebt van die dagen door

Goh, wat moet je eens doen op zaterdag met je Grote Broer in Shanghai? Je kunt moeilijk in bed blijven liggen en hopen dat hij hetzelfde doet. Dus sta je vroeg op en slaap je op de bank verder. Zo tegen lunchtijd kom je pas weer tot leven: tijd voor Belangrijke Zaken!

Eenmaal buiten de deur volgden onze taxische moves. Gisteren tot twee keer toe tevergeefs op een taxi gewacht en ik kan je vertellen; dat is mij in de afgelopen maanden nog nooit overkomen! En er rijden me toch veel taxi´s door Shanghai! Niet één wilde ons oppikken. Of dat nou lag aan de regen of aan Broer, dat laten we maar even in het midden.
Dus speelden we het vandaag anders. Broer bleef op de hoek wachten en ik ging taxi’s leuren.

Et voila! De eerste de beste uit-huur-auto stopte voor mijn neus. Weet je meteen waar het gisteren aan lag.

 

Hup, richting Gubei, want allebei nog nooit geweest. Gubei is een luxere wijk in Shanghai en ik moet zeggen, ongelooflijk! Zoveel nieuwe gebouwen, luxe spa’s en Real Estate Agents bij elkaar! Alle vrouwtjes liepen met een bruine Louis Vuitton aan de arm en alle mannen liepen met een bruine Louis Vuitton aan de arm. Gelukkig had ik mijn grijze Margaretha van den Bosch* bij me anders had ik me vast erg opgelaten gevoeld.

“Kom! Laten we wat huisjes bekijken!” opperde Broer. Mij best. Ik had toch geen ander voorstel. “Jij kan geen Chinees en ik ben jouw vertaler!” riep Broer enthousiast, waarbij onze rollen voor het komende uur werd vastgelegd.

Wij bij zo’n Real Estate Agent binnengelopen. Broer babbelt er vrolijk op los en ik praat exclusief Nederlands tegen Broer. “Ik ben haar vertaler!” roept hij een paar keer en ik knipper evenzoveel keer onbegrijpend met mijn ogen. “Bent u op zoek naar een woning van 4.000 of 5.000 RMB?” vraagt de woonbemiddelaar, waarop Broer quasi beledigd antwoordde dat het budget rond de tien- à vijftienduizend lag.

En zo geschiedde het dat Broer en ik op een rondje Hoge Prijsklasse Appartementen werden getrakteerd. Samen bekeken we drie appartementen. Alledrie rond de 150 / 160m2 en dat is GROOT! Nog niet zo lang geleden woonde ik met heel mijn hebben en houden op 19m2.

Het kostte nogal wat moeite om niet met open mond de vier slaapkamers, twee badkamers, vier (!) balkonnen en een woonkamer zo groot als onze hele woning in Nijmegen te bezichtigen.

Maar je moet koel blijven, he? Mensen die zich zo’n woning kunnen veroorloven, zijn wel wat gewend. En dus klaagde ik over het uitzicht of over de meegeleverde meubels. Of over de lelijke indeling van de woning en het grote raam in de badkamer. Zeg nou zelf, das toch ontzettend onhandig??

Zo’n hoog eisenpakket dat wekt argwaan bij de woonbemiddelaar.
“Waar komen jullie vandaan?”
“Ik kom uit Canton.”
“En zij?”
“Zij? Zij komt niet uit China.”
“O, een buitenlander!” dat verklaart alle rare klachten op prima woningen!

“Een buitenlander, ja!”

Ben ik daar gewoon eventjes ont-Chinees door mijn bloedeigen broer! En Broer maar lachen, he? Die houdt wel van een beetje leedvermaak. Nou, vanavond gaan we eten in een Frans restaurant, zal ik ze daar wel eventjes toefluisteren dat Broer Nederlands is.

* Voor degenen die Margaretha van den Bosch niet kennen: H&M dus!

Vele vragen op de vroege ochtend

Geplaatst in broer & zus, kwangie denkt moeilijk door
Iemand enig idee wanneer we Sjanghai en Peking als Shanghai en Beijing zijn gaan schrijven? Waarom eigenlijk?

Geen Chinees die zich druk maakt over die ene ‘j’ in Shanghai, aangezien zij karakters gebruiken. Shanghai is gewoon ‘boven zee’ en Beijing ‘noordelijke stad’. Herinner ik me ineens nog eentje; Nanking a.k.a Nanjing a.k.a. Een der Vier Vuurovens vanwege de uitzonderlijk hete zomers.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik meer affiniteit heb met de nieuwe spelling. Shanghai, Beijing en Nanjing associeer ik met werelds, reislust en respect voor het onbekende(!?), terwijl de oude spelling er bekaaid van af komt met passé, onkunde en onwetendheid. Denk je eens in “Van Peking via Nanking naar Sjanghai“. Brrr…
Maar goed. Ik ben vast niet de enige die zo kieskeurig is met taal.

Nog meer ‘foute boel’ is die 4-1 overwinning van Nederland op Frankrijk. Vooruit. Het is ze gegund en tjongejonge. Twee doelpunten meer dan verwacht. Broerlief zit een weekendje hier in Shanghai en dankzij de perikelen in het Verre Westen kunnen wij bij geen enkele Italiaan of Frans restaurant meer aanschuiven. Moeten we of de hele avond Chinees praten of het risico lopen dat ons eten rijkelijk gekruid wordt met wat creativiteit. En bedankt, hoor, Van Basten!
Vraag ik me af of er nu alleen nog vol lof over de bondscoach wordt gepraat en of het hem ook gaat lukken met Ajax.

Heel stiekem wil ik weten of de Fransen moesten huilen. Wenen. Tranen laten. Jammerden zij onbeschaamd “Maman!” met grote uithalen en snottebellen aan de neus? And what about the coach?
Ben erg benieuwd welke bonussen en clausules de Franse bondscoach bij zijn salarisbesprekingen is overeengekomen en of hij genoeg voorschot heeft gevraagd om zich nu in een huisje in de Alpen terug te trekken.

Arme, arme Dome… Do… uhm… Franse Bondscoach.

Zoveel vragen op de vroege ochtend. Vermoeiend hoor! Nog ééntje dan om het af te leren:
Sinds wanneer praat ik zoveel over voetbal?

World of blogs

Geplaatst in broer & zus, kwangie denkt moeilijk door
Broerlief blogt zo nu en dan ook.
Op Hyves.
Daar stelt ie een paar stevige onderwerpen aan de kaak en hup, de ene na de andere reactie volgt. Het lijkt waarachtig een forum.
He-vi-ge discussies vinden er plaats. Over China en het beleid. Over wereldmacht en de bijkomende verplichtingen.
Politiek.
Reuze interessant om te lezen, maar… uh… ik kan er niet echt over meeschrijven. Ik kan het gewoon niet.

Dit komt waarschijnlijk doordat ik na al die jaren nog steeds niet afgestudeerd ben. Wie weet schakel ik helemaal om na een kapitaal aan steekpenningen het behalen van het papiertje. Begin ik hier ineens serieus wetenschappelijke betogingen neer te planten. Met grafieken en zo, ter ondersteuning van mijn theorien en wijsheden, Pulitzer- en Nobelprijs waardig.

Een andere mogelijkheid voor mijn politiek-analfabetisme kan zijn dat ik altijd NU.nl lees. De Achterklap-sectie wel te verstaan.
Reuze interessant om te lezen dat Angelina Jolie bevallen is van een tweeling om een uur later weer te lezen dat zij toch niet ontzwangerd is.
Dat is pas nieuws van formaat!
Of Theo Maassen en het fotocamera-incident. 15.000 euro kostende camera tegen de vlakte. Blijkt allemaal een communicatiestoornis. Want hij dacht… En zij dacht… En hij boos… En zij huilen…

Heel belangrijk! Ik moet immers op de hoogte blijven van de ontwikkelingen in Nederland. Dadelijk kom ik terug en raken mensen helemaal beledigd door mijn Canon Ixus 65 en gooien ze mij tegen de vlakte!

Waarschijnlijk ben ik kansloos wat intellectuele blogs betreft.
Te ambitieus en hoog gegrepen om te streven naar de Pulitzer- of Nobelprijs.
Laat ik me maar beperken tot de highlights uit mijn mutsenleven.
Da´s intelligent genoeg!