Tagarchief: Shanghai

Maandagochtend-vakantie-dip

Geplaatst in je hebt van die dagen, kwangie denkt door

Houston, we’ve got a problem.

Iemand opgevallen dat ik twee weken weg ben geweest?
Ik ben dus twee weken weg geweest.
Naar Shanghai en Hong Kong.

Waar ik leefde ik als een varken in de bio industrie God op aarde.

Mijn dagelijkse beweging bestond uit het nog-even-op-het-andere-oor-liggen en het wegkauwen van al het lekkers wat de Aziatische keuken je te bieden hebt.
Man!

Wat een heerlijkheid!

Beetje jammer dat we gisteren thuis zijn gekomen.
En dat ik vandaag alweer moet werken.
Vooral omdat ik om 4 uur ’s nachts al last had van Grote Honger en wagenwijde ogen.
 
Dus ik zeg: we maken er maar weer het beste van.

Van deze maandag, die sowieso al verschrikkelijk is, zoals alle maandagen verschrikkelijk zijn, maar die zo na de vakantie al helemaal niet te verteren valt.

Pfff… Volgens mij ben ik nu alweer toe aan vakantie.

Nieuwe ontwikkelingen

Geplaatst in je hebt van die dagen, kwangie denkt moeilijk door
Zoals u wellicht weet, ben ik net terug van het Verre Oosten.
Drie weken en een paar dagen om precies te zijn.
Hierdoor loop ik nogal achter wat betreft nieuwe ontwikkelingen in Nederland.

Zo had Lief het laatst met M. -het jongste broertje van Gijs, de Lief van Zus- over ‘jumpen’.
“Dat is zoiets als dansen”  zeiden de heren. Voordoen konden zij niet. Een betere omschrijving dan “Het is dansen op de maat, maar ik kan het niet” kreeg ik niet. “Moet je maar op Youtube kijken.”
Heel fijn. Moet je maar op Youtube kijken. Tsss…

Of Sonja Bakker.
Ik heb er weleens van gehoord, maar me nooit in verdiept. Ben nu eenmaal niet zo van het niet-eten. Lijnen is een tijdelijke hype. Als je maar lang genoeg wacht, raakt mollig weer in de mode.
En laat ik nou graag een trendsetter zijn. Dus knabbelen we lekker door en bakken we er niets van, als je het Sonja vraagt.

Bovendien hebben de klimaatveranderingen hun intrede gedaan in mijn afwezigheid.
Ik kan er geen touw aan vastknopen. De eerste week was het stralend weer. Zon, zon, zon. Geen wolkje aan de lucht en lekker zonder jas op pad. Heerlijk!

Hoe anders waren de afgelopen dagen.
Ik kan me niet herinneren dat de zomers zo kort waren.
Begint herfst tegenwoordig in juli?
Regen, nat, vies. Bah! En koud dat het is. Koud!
Dan is zonder jas op pad lang zo lekker niet meer.
Zeker niet als je Kitsch Kitchen fietstas onder water is gelopen en je met geen mogelijkheid het water eruit krijgt tenzij je een gat aan de onderkant maakt, maar dat gaat niet zo gemakkelijk zonder gereedschap en in beide handen een volle tas die in de ondergelopen fietstas gepropt moeten worden. Daar sta je dan! Te vloeken en te klagen over het weer!

 
U ziet.
Ik werk hard aan de reïntegratie!

Hoe Kwangie in China belandde

Geplaatst in kwangie denkt terug door
Een tijdje terug vroeg Toaske hoe ik in China was beland.
Tja, hoe eigenlijk? Het lijkt nu alweer zo lang geleden.

Het begon allemaal met een hele leuke bijbaan waar ik wat centjes verdiende, terwijl er officieel *kuch* gestudeerd werd. Deeltijd opleiding PABO en ergens nog een scriptie geschiedenis in de kast.

Het werd helemaal leuk toen ons bedrijf aankondigde de Aziatische markt op te gaan.
Het nieuwe bloed moest natuurlijk getraind worden. Eén groepje Chinezen werd in Enschede ondergebracht, één groep in Tilburg. En drie Chineesjes uit Hong Kong kwamen onder mijn hoede in Arnhem. Héél gezellig. Vooral omdat ik in het dagelijkse leven geen Chinees spreek en nu opeens alles uit de kast moest halen om me verstaanbaar te maken. Zo erg is het nou ook weer niet, maar het was wel even omschakelen.

Zo noemde ik Roodkapje (je moet het toch ergens over hebben, he?) ‘Cement-wijf’.
Oeps! Kwestie van verkeerde vertaling.
Of dat ik beweerde van antiek te houden, terwijl ik ‘electronica’ wilde zeggen.
En ‘verse ogen’ toen ik ‘een frisse blik’ bedoelde.
Jaja! Het luistert allemaal erg nauw, dat Chinees.
Het was een vrolijke tijd met de drie meiden uit Hong Kong, mede door mijn taalcreativiteit.

Halverwege hun training werd ik gevraagd Hong Kong te ondersteunen tijdens de opening.
En of ik tussendoor even naar Zweden wilde. Twee keer.
“Geen probleem” zei ik, “WAAAAAAAAAAAAUW!!!” dacht ik. Maar, hee, ik heb me gedragen.
Koffers gepakt, Lief uitgezwaaid nou ja, hij mij dan en vertrokken.

Na twee maanden Hong Kong, ben ik gevraagd de opening in Shanghai te ondersteunen.
“Geen probleem” zei ik en zo werd mijn verblijf van twee maanden verlengd naar vier.
Vier maanden die voorbij vlógen. Van ontzettend lange werkdagen tot muizenkeutels in het appartement, van ni hao tot g*dverrrrrrrrr! Heel veel lachen. Heel veel tranen. Heel veel geleerd. Heel veel wijzer.

Ik heb dan ook niet lang getwijfeld toen ik gevraagd werd te blijven in Hong Kong.
Dichtbij pap, mam en Broer. Ieder weekend naar ‘huis’ om van paps kookkunsten te genieten. Luieren met Broer en moeders ‘hilarische’ uitspattingen aan te horen.
Bovendien was het werk hartstikke leuk. En dan die collegaatjes. Die waren hartverwarmend! Echt hele lieve mensen, die ik nu erg mis.

In totaal ben ik één jaar in Hong Kong en een half jaar in Shanghai geweest.
Mensen, het was geweldig!

Waarom ik dan toch terug ben?
Omdat Lief alleen in ons pas gekochte woning zat.
Omdat Zus en Gijs weigerden dichter bij mij te komen wonen.
En omdat ze geen hamka’s chips in China verkopen.

Uitstellerites

Geplaatst in kwangie denkt moeilijk door
Ik ben een uitsteller eerste klas.

Deadlines zijn zo dodelijk nog niet. Racen tegen de klok is een uitdaging en planningen zijn er om overtreden te worden.

 

Dus moet er op de avond voor vertrek nog gewassen worden. En gepakt (waarbij poging 643 wederom mislukt is – vandaar dit logje). Want. Het was allang duidelijk dat de Grote Reis voor de deur stond. En daar word ik een beetje opstandig van. In combinatie met een gezonde dosis hoogmoed (ik doe dat wel snel, snel) kan dit maar één ding betekenen: Morgen eerder opstaan en kijken of het dán nog te redden valt.

 

Dat uitstellen heeft ook zo zijn voordelen, hoor! Alles wat moet, moet, moet wordt zoveel mogelijk gepropt in zo min mogelijk. Hou je meer ruimte over om van het leven te genieten. Bovendien verlies je ook geen tijd en moeite in perfectionisme; er is simpelweg geen sprake van ‘kan het nóg beter?‘ of ‘laat ik het maar opnieuw proberen’ als alles in one take perfect moet zijn.

 

En ach, je weet: het tegenovergestelde van uitstellen is AANstellen!

Nog even een censuur-update:
Alle andere Punt.nl-ers zijn ondertussen weer te bezoeken.
Mijn punt is helaas nog steeds geblokeerd. Bovendien is Statcounter (die bijhoudt wie hier op bezoek komt) tegenwoordig ook niet meer te bereiken. Ik wil hierbij China graag bedanken voor de eer. Had niet gehoeven.

Geblokkeerd!

Geplaatst in in de publiciteit, je hebt van die dagen door

Het is me toch een eer!

 

www.kwangie.punt.nl is geblokkeerd in China. Sinds eergisterenavond.

 

Het braafste meisje van de klas (want dat was ben ik wel een beetje) is op de valreep gecensureerd. Net als alle andere punt.nl-ers. Sorry mensen voor de overlast! Ik kan me voorstellen dat jullie bezoekersaantal nu drastisch daalt als heel China niet meer bij je op bezoek kan.

Het begon allemaal met het loggen van “Beetje anders”. Kwam de hele tijd een foutmelding in beeld, terwijl al het andere op internet gewoon bezocht kon worden. Héél vreemd.

De volgende morgen. Weer een foutmelding, maar verder geen problemen met het internet. Je kon verversen wat je wilde, maar de site laadde zich niet op. Nu hou ik graag de eer aan mezelf, dus eerst onderzoeken, dan pas als een hysterische met grootheidsachtervolgingswaan gaan roepen.
Op het werk hebben wij op een Zweeds netwerk. Als het een algeheel probleem was, zou ik er via Zweden ook niet op moeten komen. Dus ondernamen we daar een nieuwe poging.
3…2…1… De goudvissen!!!

O hemel! Het zou toch niet…
 Meteen Broer erbij geroepen, want die werkt in Shenzhen. Dat is ook China. En broers zijn er nu eenmaal om als hulplijn ingeschakeld te worden. Wat een prinsessegedrag, he? Maar ik moest en ik zou. NU!
Broer bevestigde mijn vermoedens: het lukte hem ook niet meer om mijn punt te bezoeken.
Ik ben vooral erg verbaasd. Wat een onzin! Beetje de kleine Chinees blokkeren. ‘Staatsgevaarlijke blogger’ is me teveel eer, hoor! Tsss…

Broer probeerde de boel nog te sussen: “Ik denk niet dat ze je hiervoor in de gevangenis gooien!” 

Nou, dát zou wat zijn, zeg!

Jullie oma heeft vroeger in de gevangenis gezeten, omdat zij stoute dingen op de computer deed.
Voorlopig houd ik me maar een beetje koest.

 

 

Hoe dit logje alsnog online is gekomen? Als ik heel eerlijk mag zijn: ik ben best wel een beetje handig met computers. Aziatisch bloed, he?