Tagarchief: Shanghai

Voor-inpak-ellende

Geplaatst in kwangie denkt moeilijk, kwangie leest door
Goed.
Of ja, niet zo goed eigenlijk.

Alles wat net nog in de kast lag, ligt nu op bed.
Bloesjes, topjes, jurkjes, broeken en pyjama’s.
Ik zie door de kleren het bed niet meer. Dus ga ik maar eventjes loggen. Ontkenning is de beste enige oplossing die ik nu kan bedenken. En ja, een grotere koffer kopen. Dat zeker.

Waar ik ook niets van snap, is waar ik opeens TWAALF paar schoenen heb opgelopen. Ik weet dat dit een akelig laag aantal is voor de gemiddelde schoenenfreak, maar ik kwam naar Shanghai met slechts vier stuks in de koffer en twee aan de voeten. De andere lievelingetjes heb ik bij pa in Hong Kong achtergelaten. Moet ie per schip naar Nederland sturen. Heb ik nu echt in drie maanden tijd negen paar schoenen erbij getoverd?

 
Ik overweeg serieus een Chinees op het vliegveld te kidnappen, zijn koffers in één van de wc’s te dumpen om vervolgens twintig kilo erbij te claimen. Alleen hopen dat ze het vliegtuig niet aan de grond houden na vondst van een “verdacht pakketje op de toiletten”.

En dan de boekenafdeling. Ik kan geen afscheid nemen van boeken. Zeker niet omdat ik vrees voor hun veiligheid als ze hier zouden achterblijven. Geen Chinees die uit vrije wil Engels leest. Voor je het weet eindigen ze onder een tafelpoot die net te kort is. Of erger: op de brandstapel! Brrr…

Nee, Dealing with difficult people – 24 lessons for bringing out the best in everyone gaat ze-ker mee. Je zult maar moeilijke mensjes tegenkomen in je leven. Kan altijd nog van pas komen.

Trouwens, How to motivate every employee met kreten als ‘Unleash the power of human potential’ en ‘Offer morale boosters’ laten we dus mooi wél achter. Ik denk niet dat ik uit hoef te leggen waarom. He-le-maal geen moeite mee als dat boek eindigt als toiletpapier voor Chinese billen.

Zie? Ik heb geen weggooi-fobie, hoogstens een beetje verzameldrang. That’s all!

Huisjes kijken

Geplaatst in broer & zus, je hebt van die dagen door

Goh, wat moet je eens doen op zaterdag met je Grote Broer in Shanghai? Je kunt moeilijk in bed blijven liggen en hopen dat hij hetzelfde doet. Dus sta je vroeg op en slaap je op de bank verder. Zo tegen lunchtijd kom je pas weer tot leven: tijd voor Belangrijke Zaken!

Eenmaal buiten de deur volgden onze taxische moves. Gisteren tot twee keer toe tevergeefs op een taxi gewacht en ik kan je vertellen; dat is mij in de afgelopen maanden nog nooit overkomen! En er rijden me toch veel taxi´s door Shanghai! Niet één wilde ons oppikken. Of dat nou lag aan de regen of aan Broer, dat laten we maar even in het midden.
Dus speelden we het vandaag anders. Broer bleef op de hoek wachten en ik ging taxi’s leuren.

Et voila! De eerste de beste uit-huur-auto stopte voor mijn neus. Weet je meteen waar het gisteren aan lag.

 

Hup, richting Gubei, want allebei nog nooit geweest. Gubei is een luxere wijk in Shanghai en ik moet zeggen, ongelooflijk! Zoveel nieuwe gebouwen, luxe spa’s en Real Estate Agents bij elkaar! Alle vrouwtjes liepen met een bruine Louis Vuitton aan de arm en alle mannen liepen met een bruine Louis Vuitton aan de arm. Gelukkig had ik mijn grijze Margaretha van den Bosch* bij me anders had ik me vast erg opgelaten gevoeld.

“Kom! Laten we wat huisjes bekijken!” opperde Broer. Mij best. Ik had toch geen ander voorstel. “Jij kan geen Chinees en ik ben jouw vertaler!” riep Broer enthousiast, waarbij onze rollen voor het komende uur werd vastgelegd.

Wij bij zo’n Real Estate Agent binnengelopen. Broer babbelt er vrolijk op los en ik praat exclusief Nederlands tegen Broer. “Ik ben haar vertaler!” roept hij een paar keer en ik knipper evenzoveel keer onbegrijpend met mijn ogen. “Bent u op zoek naar een woning van 4.000 of 5.000 RMB?” vraagt de woonbemiddelaar, waarop Broer quasi beledigd antwoordde dat het budget rond de tien- à vijftienduizend lag.

En zo geschiedde het dat Broer en ik op een rondje Hoge Prijsklasse Appartementen werden getrakteerd. Samen bekeken we drie appartementen. Alledrie rond de 150 / 160m2 en dat is GROOT! Nog niet zo lang geleden woonde ik met heel mijn hebben en houden op 19m2.

Het kostte nogal wat moeite om niet met open mond de vier slaapkamers, twee badkamers, vier (!) balkonnen en een woonkamer zo groot als onze hele woning in Nijmegen te bezichtigen.

Maar je moet koel blijven, he? Mensen die zich zo’n woning kunnen veroorloven, zijn wel wat gewend. En dus klaagde ik over het uitzicht of over de meegeleverde meubels. Of over de lelijke indeling van de woning en het grote raam in de badkamer. Zeg nou zelf, das toch ontzettend onhandig??

Zo’n hoog eisenpakket dat wekt argwaan bij de woonbemiddelaar.
“Waar komen jullie vandaan?”
“Ik kom uit Canton.”
“En zij?”
“Zij? Zij komt niet uit China.”
“O, een buitenlander!” dat verklaart alle rare klachten op prima woningen!

“Een buitenlander, ja!”

Ben ik daar gewoon eventjes ont-Chinees door mijn bloedeigen broer! En Broer maar lachen, he? Die houdt wel van een beetje leedvermaak. Nou, vanavond gaan we eten in een Frans restaurant, zal ik ze daar wel eventjes toefluisteren dat Broer Nederlands is.

* Voor degenen die Margaretha van den Bosch niet kennen: H&M dus!

Vele vragen op de vroege ochtend

Geplaatst in broer & zus, kwangie denkt moeilijk door
Iemand enig idee wanneer we Sjanghai en Peking als Shanghai en Beijing zijn gaan schrijven? Waarom eigenlijk?

Geen Chinees die zich druk maakt over die ene ‘j’ in Shanghai, aangezien zij karakters gebruiken. Shanghai is gewoon ‘boven zee’ en Beijing ‘noordelijke stad’. Herinner ik me ineens nog eentje; Nanking a.k.a Nanjing a.k.a. Een der Vier Vuurovens vanwege de uitzonderlijk hete zomers.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik meer affiniteit heb met de nieuwe spelling. Shanghai, Beijing en Nanjing associeer ik met werelds, reislust en respect voor het onbekende(!?), terwijl de oude spelling er bekaaid van af komt met passé, onkunde en onwetendheid. Denk je eens in “Van Peking via Nanking naar Sjanghai“. Brrr…
Maar goed. Ik ben vast niet de enige die zo kieskeurig is met taal.

Nog meer ‘foute boel’ is die 4-1 overwinning van Nederland op Frankrijk. Vooruit. Het is ze gegund en tjongejonge. Twee doelpunten meer dan verwacht. Broerlief zit een weekendje hier in Shanghai en dankzij de perikelen in het Verre Westen kunnen wij bij geen enkele Italiaan of Frans restaurant meer aanschuiven. Moeten we of de hele avond Chinees praten of het risico lopen dat ons eten rijkelijk gekruid wordt met wat creativiteit. En bedankt, hoor, Van Basten!
Vraag ik me af of er nu alleen nog vol lof over de bondscoach wordt gepraat en of het hem ook gaat lukken met Ajax.

Heel stiekem wil ik weten of de Fransen moesten huilen. Wenen. Tranen laten. Jammerden zij onbeschaamd “Maman!” met grote uithalen en snottebellen aan de neus? And what about the coach?
Ben erg benieuwd welke bonussen en clausules de Franse bondscoach bij zijn salarisbesprekingen is overeengekomen en of hij genoeg voorschot heeft gevraagd om zich nu in een huisje in de Alpen terug te trekken.

Arme, arme Dome… Do… uhm… Franse Bondscoach.

Zoveel vragen op de vroege ochtend. Vermoeiend hoor! Nog ééntje dan om het af te leren:
Sinds wanneer praat ik zoveel over voetbal?

Nederland – Frankrijk en verder

Geplaatst in kwangie denkt vooruit door
Nederland – Frankrijk eindigt in een spannende 2-1.
Hiermee wordt Nederland eerste in de poule en kwalificeren zij zich voor de kwartfinale.

Geloof mij maar, je hoeft de televisie hoeft niet eens meer aan te zetten of op zoek te gaan naar een groot scherm. Het wordt gewoon 2-1.

Hoe ik dit alles weet?

Allereerst komen voetbalkenners met feitjes en statistieken, terwijl leken met de jackpot vandoor gaan. Wat dat betreft zijn voetbalkenners gewoon net als Seedorf; ze zitten er al-tijd naast.

 

Bovendien leef ik momenteel in een andere tijdszone. Als de wedstrijd in Zwitserland wordt gespeeld, is het hier alweer zaterdag 14 juni. De wedstrijd is dus allang verleden tijd en ik kan je vertellen… Na deze wedstrijd wordt Nederland getipt als nieuw Europees Kampioen.

Vooruit! Nog een tipje van de sluier: Nederland komt Zweden pas tegen in de halve finale. In de strijd om de finaleplek, komt niemand als sterkste uit de bus: 1-1. Via een serie strafschoppen, blijkt Nederland – wonder boven wonder- over het penaltysyndroom heen gegroeid!
De overwinning van Nederland op de Zweden, betekent tevens het begin van een reeks eigenaardigheden op het werk: mijn inbox is opeens gebombadeerd, ik mag niet meer mee lunchen en alle ideeën worden van tafel geveegd; too dutch.

 

Begrijp je meteen waarom ik voetbal niets aan vind. Voor mij is het net zo spannend als De Grote Winkler Prins. Ouwe koek, dus! En zeg nou eerlijk: het is en blijft gewoon mannen die heen en weer rennen achter een bal.

Pirouettes en prioriteiten

Geplaatst in kwangie denkt moeilijk door

Vriendin J., heeft me duivelse woorden ingefluisterd. Zij kan namelijk op commando verschillende varianten van de dubbele draai uitvoeren.

Pardon? Ik kan maar één variant en die heeft voldoende toiletverkeer op gang gebracht. Mij niet gezien dat ik me weer waag aan de rondjes en pirouettes! No way! Voorlopig eerst maar eens belangrijkere dingen doen. Chocola eten en zo. Want ben toch wel een klein beetje depri dat ik over zestien daagjes niet meer in Azië ben.
 
Over twee weken en twee dagen zit het er weer op! En het zijn precies zestien dagen die ik heb om als een gek te gaan werken aan de allerlaatste dingetjes. Als ik de komende tijd zeven keer per week naar de dansschool ga, komt de strippenkaart nog op! Dat gaan we zéker nog even proberen! Morgen. Of de dag erop. Als het niet regent. En niet te warm is.
Het wordt ook al tijd voor het vóór-inpakken van de koffers. Gaat alles passen? Wat moet zeker mee, wat laten we achter? En niet onbelangrijk… Hoe blijf ik onder de twintig kilo’s, een belachelijk lage bovengrens die ooit door een fashion-nazi is ingevoerd. De kleding die een mens in een paar maanden tijd bij elkaar verzamelt! Ik schrik van de hoeveelheid die in de kast hangt. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de berg die op de grond ligt! Jurkjes, schoenen, tassen… Moeilijk, moeilijk!
 
En dan de laatste paperassen die gepaard gaan met een (r)emigratie. Pfff…
Altijd lastig als je heen en weer moet mailen en er behalve duizenden kilometers land ook nog eens zes uur tijdsverschil tussen je inzit. Noodgedwongen heb ik verschillende mapjes moeten openen om alle mailtjes te categoriseren. Kun je je voorstellen? Je mailbox organiseren!?! Sorry, als dit een bekend fenomeen op jouw computer is, dan zit er echt een steekje los zeg ik: R*E*S*P*E*C*T!
Het enige dat helpt om al deze belangrijke zaken tijdig af te ronden, is priorieiten stellen. En laat ik nou nét een planningtalent zijn. Gewoon een kwestie van de juiste doelen op de juiste momenten stellen. Het is uiterst belangrijk tijdconsumerende bezigheden te minimaliseren om de productiviteit te verhogen. Dit gecombineerd met ijzeren discipline en een kind kan de was doen!
Aangezien ik leef volgens de rust, reinheid en regelmaat– regels, hoef ik u vast niet te vertellen dat ik ondertussen in staat ben verschillende soorten dubbele draaien uit te voeren. Discipline is my middle name. Dat spreekt voor zich.