Tagarchief: writers block

Over het weer

Geplaatst in je hebt van die dagen, kwangie denkt moeilijk door
“Gek weertje, hè?”
“Nou, vertel mij wat!”

Als je wérkelijk niets te zeggen hebt, kun je in Nederland gelukkig altijd nog praten over het weer.
Het ene moment staan we met zijn allen in ons hemd, het volgende moment heb je geen droge draad aan het lijf. Niet gek dat het weer een dankbaar onderwerp is om aan te snijden als het gesprek stil valt.

Toch weet ik zelf nooit zo goed wat ik met ‘het weer’ moet.
Het regent. Of niet.
De zon schijnt. Of niet.

“Wat een weer, hè?”
“Het is @$#%weer”
“Ja, nou en of!”
En dan valt het gesprek eigenlijk wel weer stil.
Althans. Bij mij.
Wat voor zinnigs kun je hier nog aan toevoegen?
Juist.
Niets.
…

Wat een weertje, he?

Met dank aan Geartsje, die voorstelde dat ik over het weer kan loggen, als ik niet weet waar ik over moet schrijven.
Ze stelde overigens ook voor om over – ik citeer – “de kangoeroeplaag in het Zuidwesten van Australië of over de financiële problemen van Russische eenoudergezinnen” te praten.
Maar dat bewaar ik liever voor de volgende keer.

Another 10 confessions of a Muts

Geplaatst in kwangie denkt, kwangie denkt moeilijk door
Eigenlijk ben ik heel erg saai.
Ik rook niet.
Ik drink niet.
Ik eet vlees noch vis.
En ik bel nooit als ik in een stiltecoupé zit.

Al met al.
Ik leef niet op het randje.
Nooit gedaan ook.

Vandaar dat ik weinig inspiratie heb om te schrijven.
Ik maak gewoon niet zo veel mee!
 
Bij gebrek aan inspiratie stuur ik nogmaals een bekentenissenlogje de wereld in.
Neem dit stokje gerust over.
En wees niet te zuinig met het delen van je eigenaardigheden!
Hoef ik ook niet te denken dat ik heel speciaal ben.
 
 
ANOTHER TEN CONFESSIONS OF A MUTS

1.
Ik drink cola.
Líters.
En ik hou mezelf voor de gek dat het zo slecht niet is, omdat het light of zero is.
Waarbij ik voor het gemak vergeet dat zoetstoffen ook geen vitamines zijn.

2.
Het rijtje noord-oost-zuid-west onthoud ik zo:
‘Naast Ollie Zit Wollie’

3.
Ik ben fan van The Dog Whisperer.
Ik hou namelijk heel erg veel van honden.
Vooral die stil in een hoekje zitten en nooit blaffen of tegen je aanspringen.
En dat is precies wat die Dog Whisperer doet.
Hij maakt van elke valse keffer een schoothondje.
Bravo!!

4.
Ik heb ooit eens bij een parfumerie gestaan.
Voor een flesje Beerenburg.

5.
De maand november is traditioneel de maand waarin mensen hun hand op de knip houden.
Ik daarentegen heb deze maand al binnengehaald:
– een paar laarzen;
– zwarte pumps;
– enkellaarsjes met 10 cm hak;
– grijze denims;
– mooi colbertje;
– een little black dress en;
– een veel te dure maar o zo prachtige suede tas.
Verwacht dus niet teveel van uw kerstkado!

6.
Ik moet altijd huilen als ik zo’n Derek Ogilvie zie. Of een Char. Of welk ander medium ook.
Het kan me niet schelen dat Char het hele alfabet afgaat.
“Is er iemand met een A? B? C? D? E? F? G? G! in de familie? Ik wist het. Met een G!”
Mijn traanbuisjes springen spontaan open.

7.
Over vier maanden word ik dertig.
Ik geloof dat Michael Jackson nog leeft.

8.
Ik ga de laptop regelmatig met een pincet te lijf.
Vroeger ging ik er ook weleens met de stofzuiger overheen.
Maar sinds ik twee toetsen moet missen, doe ik dat niet meer.
Nu pers ik het tangetje tussen de toetsen en wip ik alle stof en haartjes ertussen uit.
Zéér rustgevend.

9.
Ik wilde vroeger graag ballerina worden.
Of zangeres.
Of actrice.
Of musicalster. Met de nadruk op ster!
Maar ik had zeker nooit gedacht dat ik Kantoormiep zou worden.

10.
Ik poets het hele huis één keer
in de week dat iemand bij ons op bezoek komt.

Gezocht: inspiratie

Geplaatst in hij & ik, je hebt van die dagen, lezers & ik door
Toaske begon er al over.
Ook Gijs deed zijn beklag.
Die fiets, die hebben we nou wel gezien.
Tijd voor een nieuw logje!

En zo neem ik plaats achter de laptop om een stuk uit de mouw te schudden.
*schud*
*schud*
*schud*

“Ik ga een nieuw stuk schrijven!”, roep ik.
“Waarover dan?” vraagt Lief.
“Geen idee!!”
En ik heb werkelijk geen idee, lieve mensen!

Moet ik de wereld weer eens lastig vallen met onze trouwsores?
Come on, Kwangie! Trouwen is zoooo Wesley & Yolanthe. Boooooring!!

 
Of zal ik vertellen hoe geweldig mijn niet-zo-nieuwe-fiets-meer fietst?
O nee, die hadden ze allemaal alweer gezien.
 
Nee, wacht! Ik kan natuurlijk schrijven over mijn neefje en alle woordjes die hij zegt tegenwoordig.

Meer, auto, uit, nee, twee auto’s, jie jie (tante), koek, peer, grote auto, kikker, zitten, fiets, vlieg, groene auto, ome Rrrrr., Robben, mama, papa, auto auto… Je merkt nu al waar zijn passie ligt!

 
Of weer een zinnig gesprek tussen Lief en mij transcriberen?
Ik    :    “Waarom krijgt hij een gele kaart?” bij de wedstrijd Ajax-Paok Saloniki   
Hij  :    “Omdat hij niet wachtte op het fluitje van de scheids.”
Ik    :    “Moet dat dan?”
Hij  :    “Wel als hij dat zo duidelijk aangeeft. Hij wees uitdrukkelijk op zijn fluitje ten teken dat de speler moest wachten met zijn vrije trap, zodat hij de muur kan zetten.”
Ik    :    “Hoe kan het toch dat je…”
Hij  :    “…alles van voetbal weet?”
Ik    :    “Nee, dat je wat voetbal betreft, altijd meer dan twee woorden gebruikt!”
Hij  :    “Weet niet.”

Of zal ik stiekem toch nog een kleine update geven over De Grote Dag met het risico dat ik voortaan als Die Idiote Trouwgek door het leven ga?
Ring is besteld, jurk mag bijna opgehaald worden en de schoenen zijn binnen. Zelfs de accessoires zijn bijna compleet – voor zover je ooit genoeg sieraden kunt hebben – maar Lief heeft nog niets gekocht voor 3 september. Daarom hou ik hem extra goed in de gaten om me ervan te verzekeren dat ie niet al het geld heeft opgespaard om zich vóór 3 september nog in Tokyo te vestigen!!

 
Hoe dan ook.
Lieve bezoekers, ik weet het ook allemaal niet meer!
Wat leest de mens tegenwoordig graag?
Wat wil je allemaal weten over het leven van een muts?
Laat het gerust even weten en ik zal proberen er iets van te breien!
Met eeuwige dank en vele credits voor de inspirator natuurlijk!

De trouwsores van Kwangie

Geplaatst in je hebt van die dagen, kwangie denkt door
Ja, mensen, ik leef nog!
Al moet ik eerlijk toegeven dat het niet heel goed met me gaat.
Ik heb lang getwijfeld of ik erover zou schrijven.

Bloggen over je belevenissen is één, al je chaos op het internet storten is een compleet ander verhaal natuurlijk!

Maar goed.
Het zonnetje schijnt.
En ik weet zeker dat ik veel steun zal vinden in het op papier zetten van mijn probleem.

Zo niet, dan censureren we het toch gewoon?

 

Allereerst dit.
Ik ben een heel stoer meisje.
Ik sta met beide benen op de grond, verdien mijn eigen centen en zorg altijd goed voor mijzelf.
Houdt u dit beeld van mij even vast.

Van dit meisje is namelijk weinig meer over.

Het begon allemaal op een bewuste zondag, toen Kwangie en Zus hun eerste stappen zetten in een heus waar bruidsjurkenwinkel.
Voor veel vrouwen is zo’n bruidszaak een geweldige natte droom.
Ik huiverde bij het idee al.
De hysterie en tierelantijntjes die ertoe leiden dat vrouwen spontaan hun hele bankrekening over de balk smeten.

Daar moest ik niets van hebben.

Ik wist heel goed wat ik wél wilde.
Ik wilde trouwen in mijn Adidas.
Gezellig achter op de fiets naar het gemeentehuis.
Maar dat mocht niet van Lief.
“Ook niet in een witte Adidas?,” probeerde ik nog.
“Neen,” was het antwoord.
“En dat achterop de fiets, gaat ook niet gebeuren zeker?”

“Ik ga écht niet die berg op fietsen met jou achterop!” jammerde Lief verontwaardigd.

Okee.
Die berg waar Lief het over heeft, is daadwerkelijk wel een lichte glooiing in het Nijmeegse landschap te noemen, maar goed. Aangezien ik 3 september liever niet alleen voor het altaar sta,

kwamen we tot een compromis. En nu niet denken dat Lief thuis de broek aan heeft, hoor!

 

En dus gingen Zus en ik naar een heus waar bruidsjurkenwinkel.
In Utrecht.
Wat daar precies gebeurde, kan ik me niet meer herinneren.
Maar het was hysterie en waanzin all over the place!
Het vooraf vastgestelde budget ging binnen 10 minuten *hup* overboord.
Ik paste en ik paste.
Draaide in het rond en kirde.
Raakte op slag verliefd en nog eens en nog eens.
Mensen, serieus!
Je zou bijna trouwen en de dag erop weer willen scheiden om opnieuw zo’n jurk uit te mogen kiezen te mogen trouwen!

Ik wurmde me in zo veel mogelijk jurken en moest uiteindelijk letterlijk de winkel uitgeduwd worden.

Vreselijk!
Ik verkeer momenteel in een ontzettende identiteitscrisis.
Ik ben ik niet meer.
Ben ik dan toch niet zo stoer als ik dacht?
Wellicht schuilde het altijd al in me, maar ik zal het niet langer ontkennen:
Ik ben een echte Bridezilla, and I am proud of it!

Vandaag at ik rode kool

Geplaatst in je hebt van die dagen, kwangie denkt moeilijk door
Gisteren at ik rode kool.
Vandaag sushi.
En zo kan ik eindeloos doorgaan.
Maar zo speciaal is het allemaal niet.
Eten.
In Moskou.

Maar goed.
Ik beloofde Lief een logje te schrijven.
Over de rode kool die ik hier veroberde.
Hij stelde zelfs een simplistische schrijfstijl voor.
Waarom erom heen draaien, terwijl het in één zin kan?

“Vandaag at ik rode kool“
Gevolgd door een punt.
De lezers zullen aangenaam verrast zijn.
Wat een cliffhanger!
Onder de kenners zal de complexiteit van de vijf woorden geroemd worden.
Wie weet wint kwangie.punt.nl zelfs een oeuvreprijs!

Origineel.
Gewaagd.
Briljánt gewoon.
En zoveel diepzinnigheid ook achter die rode kool!
Vindt u ook niet?