Eigenlijk ben ik heel erg saai.
Ik rook niet.
Ik drink niet.
Ik eet vlees noch vis.
En ik bel nooit als ik in een stiltecoupé zit.
Al met al.
Ik leef niet op het randje.
Nooit gedaan ook.
Vandaar dat ik weinig inspiratie heb om te schrijven.
Ik maak gewoon niet zo veel mee!
Bij gebrek aan inspiratie stuur ik nogmaals een bekentenissenlogje de wereld in.
Neem dit stokje gerust over.
En wees niet te zuinig met het delen van je eigenaardigheden!
Hoef ik ook niet te denken dat ik heel speciaal ben.
ANOTHER TEN CONFESSIONS OF A MUTS
1.
Ik drink cola.
Líters.
En ik hou mezelf voor de gek dat het zo slecht niet is, omdat het light of zero is.
Waarbij ik voor het gemak vergeet dat zoetstoffen ook geen vitamines zijn.
2.
Het rijtje noord-oost-zuid-west onthoud ik zo:
‘Naast Ollie Zit Wollie’
3.
Ik ben fan van The Dog Whisperer.
Ik hou namelijk heel erg veel van honden.
Vooral die stil in een hoekje zitten en nooit blaffen of tegen je aanspringen.
En dat is precies wat die Dog Whisperer doet.
Hij maakt van elke valse keffer een schoothondje.
Bravo!!
4.
Ik heb ooit eens bij een parfumerie gestaan.
Voor een flesje Beerenburg.
5.
De maand november is traditioneel de maand waarin mensen hun hand op de knip houden.
Ik daarentegen heb deze maand al binnengehaald:
– een paar laarzen;
– zwarte pumps;
– enkellaarsjes met 10 cm hak;
– grijze denims;
– mooi colbertje;
– een little black dress en;
– een veel te dure maar o zo prachtige suede tas.
Verwacht dus niet teveel van uw kerstkado!
6.
Ik moet altijd huilen als ik zo’n Derek Ogilvie zie. Of een Char. Of welk ander medium ook.
Het kan me niet schelen dat Char het hele alfabet afgaat.
“Is er iemand met een A? B? C? D? E? F? G? G! in de familie? Ik wist het. Met een G!”
Mijn traanbuisjes springen spontaan open.
7.
Over vier maanden word ik dertig.
Ik geloof dat Michael Jackson nog leeft.
8.
Ik ga de laptop regelmatig met een pincet te lijf.
Vroeger ging ik er ook weleens met de stofzuiger overheen.
Maar sinds ik twee toetsen moet missen, doe ik dat niet meer.
Nu pers ik het tangetje tussen de toetsen en wip ik alle stof en haartjes ertussen uit.
Zéér rustgevend.
9.
Ik wilde vroeger graag ballerina worden.
Of zangeres.
Of actrice.
Of musicalster. Met de nadruk op ster!
Maar ik had zeker nooit gedacht dat ik Kantoormiep zou worden.
10.
Ik poets het hele huis één keer
in de week dat iemand bij ons op bezoek komt.
Over het huilende meisje bij de bushalte
Daar stond ineens een huilend meisje bij de bushalte.
Ze was van een soort dat tranen met tuiten kan huilen en er toch prachtig uit blijft zien.
“Ga je ook naar de uni?” snikte ze.
Uni?
Mie?!
Daar ben ik in geen jaren meer geweest.
“Uhm, vandaag niet,” zei ik maar.
“Mijn fiets is gejat” snikte ze, “en ik heb zo tentamen.”
“Och!” knikte ik alsof je tentamen missen een niet te overkomen dramatische gebeurtenis in je leven is.
“Weet je wel hoe je op de uni moet komen?” vroeg ik.
En ik hielp haar met de route uit stippelen.
“Dank je wel!” riep ze, toen de bus kwam.
En ik bedankte haar.
Want hoewel bijna dertig ik alweer een tijdje een young professional ben, zie ik er volgens haar toch uit als een eerstejaars student!
Grijze muts
Midden in haar verhaal, stopte vriendin M.
“Sta eens stil!”, zei ze.
En M. kwam voorzichtig dichterbij.
Ze bekeek me met een blik in haar ogen die ik nog nooit gezien had.
“Niet bewegen nu…”
“AUW!” schreeuwde ik en misschien riep ik nog wel wat meer.
“Ja, sorry! Kijk eens! Een grijze haar!”, zei ze triomfantelijk,
“…en je hebt er nog véél meer!”
* Note to myself: kapper bellen voor een emergency verfklus.
Kwangie houdt niet zo van verrassingen
Van de week kreeg ik van Lief een smsje:
” … ps. je verjaardagskado arriveert woensdag al. Dus dan heb je je kado voor je vertrekt… “
Wat zou het zijn?
Wat zou het zijn?
Lief houdt zijn kaken stijf op elkaar.
En ik?
Ik kan dreinen, zeuren, slijmen tot ik erbij neerval.
Je hebt drama en je hebt D.R.A.M.A. en beide heb ik tot kunst verheven!
Maar meneer-de-secret-agent wil niets verklappen.
He-le-maal niets.
Dus tellen we de dagen maar af.
Hier en daar protesterend.
Tegen zoveel geheimzinnigheid binnen de relatie.
Pfff…
Is het al woensdag?
Hij en ik: worden steeds ouder
Ik : *proest* Ne-gen-tien-ne-gen-tig!!
Hij : Wat?
Ik : Er bestaan gewoon mensen uit 1990!
Hij : Die bestaan, hoor! Die heb ik laatst ook nog gezien.
Ik : Ja, joh?
Hij : Die zijn zo jong niet meer!
Ik : Niet?!?
Hij : Er zijn er steeds meer van.
Ik : (…)
Ik : Zijn wij al zo oud dan?
Hij : (…)
Ik : (…)
Hij : (…)
Ik : Ik heb honger.
We werden er maar héél eventjes stil van.
kwangie.com 