Categorie archief: kwangie denkt moeilijk

Hij en ik: Praten over stilte

Geplaatst in hij & ik, kwangie denkt moeilijk door

Lief heeft zo zijn dingetjes.
Hij vindt cola in een mok niet kunnen.
Laat staan eruit drínken.
Dat is echt te raar.

Ook snapt Lief niet dat je als vrouw veel tijd nodig hebt om te praten over niets.
Dat het beste moment daarvoor ’s avonds is.
Als je net in bed ligt, zo aan het eind van de dag.
En het maakt niet uit wát je zegt, als je maar gezellig meedoet.

Nu moet u weten dat Lief praten over niets een ontzettende marteling vindt.
Ik denk oprecht dat hij liever elke dag een kilo bananen eet, dan dat hij vrijwillig gaat praten over onzin.
Hij houdt er niet van en hij onderneemt weinig actie om het leuker te gaan vinden.

U begrijpt het: Lief is niet zo’n spraakzame.
Verder is hij over het algemeen behoorlijk nuchter.
Er is gewoon weinig waar hij zich druk over maakt.
Hij besteedt geen tijd aan dingen-die-er-toch-niet-zijn of aan dingen-die-je-niet-kunt-veranderen of aan praten over niets.
Got the picture?

Nou, diezelfde Lief, kan zich wél behoorlijk opwinden over PSV.
Daar is ie namelijk fan van (ik weet nog steeds niet wat het verschil is tussen een fan, supporter of hooligan, maar dat terzijde).
Als PSV moet voetballen, zit hij op het puntje van de bank te wiebelen.
Hij bijt nagels, klapt in de handen, springt op en neer en -afhankelijk van de stand van zaken- vervloekt hij de boel of zit ie met een lach van oor tot oor te glunderen.
Het is werkelijk verbazingwekkend.
“Anders gaan jullie toch alvast douchen als je toch al niets staat te doen!” roept ie naar de televisie.
En echt, Lief blijkt behoorlijk creatief te zijn op zulke momenten.
Het is bijna ongelooflijk dat hij niet verder kwam dan “ik denk het niet” op mijn vraag of er meer is na de dood.

Maar goed.
It takes two to tango!
Dus dacht ik laatst, laat ik me eens openstellen en interesse tonen in zijn geliefde club.
Ik vind het zelf ook vieze woorden, maar het schijnt goed te zijn voor je relatie.

Ik  : Hoe gaat het met PSV?
Hij : 1-1, maar de verdediging van PSV is zo …
Ik  : Wat zei je?
Hij : Dat de verdediging zo zwak is dat het alle kanten op kan. Ik acht de kans dat ze verliezen groot.
Ik  : Oh…
En toen kwam er een heel verhaal over ene Mandelef (sorry voor de fonetische spelling) en ik geloof dat Lief ook nog begon over één of andere strategie (van spelers verkopen, inzetten en weet ik veel wat). Dit alles werd gevolgd door een heel monoloog over iedere speler apart.
PFFFFFFFFFFF!!!

Gelukkig begon toen net de tweede helft en viel het spraakorgaan van Lief weer volledig uit.
Heerlijk die stilte!

Verhuisd!

Geplaatst in je hebt van die dagen, kwangie denkt moeilijk door

Verhuizen levert altijd stress op.
Je moet het één en ander inpakken, opruimen en op een later tijdstip weer uitpakken.
Soms past het niet en moet je gaan schuiven.
Of erger: weggooien, terwijl het van zulke emotionele waarde is dat het niets goud waard is.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik behoorlijk gespannen was voor de verhuizing.
Na jaren op punt.nl te hebben geblogd, schrijf ik nog steeds voor punt.nl, maar nu via mijndomein.
En echt, ik ben best een nerd – I’m Chinese after all – maar ik snap er de helft niet van.

Waarom zijn de letters zo groot? (ik weet het niet zeker, maar mijn lezers zijn vast niet kippig en anders is er zoiets als een leesbril)
En waarom is het één grijs en het andere paars?
Tot overmaat van ramp is mijn klokje bij de verhuizing gesneuveld.
Je weet wel, die ene die links bovenin de seconden wegtikte.
Hij was behoorlijk overbodig en het was elke keer weer irritant om de zomer- en wintertijd aan te passen.
Maar hij deed altijd zijn ding en weigerde nooit dienst.
Ik mis hem, maar om hem nu helemaal onderin de pagina te laten hangen vond ik ook niet kunnen.
Dus ging ie met pijn in het hart in de prullenbak.

Wat ik écht niet weg kon doen, was mijn boekenlijst.
Die kon niet links naast de stukjes tekst, maar wilde ook niet mooi wezen op een eigen pagina.
En eventjes, in een moment van pure frustratie, ging mijn vinger naar de delete-knop.
Maar toen dacht ik aan vriendinnetje Birgit. Die vertelde dat haar moeder de boeken van Twilight las, omdat ze die op de boekenlijst had zien staan. Tja, dan denk ik, eigenlijk zou iedereen het verhaal van de mens die verliefd wordt op een vampier, maar ook leuke tijden beleeft met een weerwolf, moeten lezen.
Dus ik laat mijn boekenlijst nog even staan. Ookal ziet het er niet uit. Het is voor een goed doel.

Hoe het ook zij: Ik ben verhuisd.
En stiekem was het best leuk om alles opnieuw in te richten, uit te pakken en te ordenen.
Bovendien was het een mooie gelegenheid om terug te gaan naar mijn originele blogkop en de roze kleurtjes.
Want roze wordt de kleur van 2013!
En ik? Ik vind het prachtig!

Sophie’s book choice

Geplaatst in kwangie denkt moeilijk, lezers & ik door
“Wat is je lievelingsboek?”
Dat is zó’n onmogelijke vraag.
Want hoe kies je tussen al die pareltjes?
Het is net Sophie’s choice: openlijk kiezen voor je favoriete kind.
Meestal omzeil ik de vraag als een diplomaat.
“Ik lees alles” of  “Als het maar een beetje letters heeft”.
Met dat soort antwoorden zeg ik dus eigenlijk niets.
Behalve dat alle boeken het recht hebben op een beetje liefde.
Maar vind ik dat ook echt?
Dat álle boeken de moeite waard zijn om gelezen te worden?
Het antwoord luidt zonder twijfel ‘neen’.
Sommige boeken weten je zo te tarten, dat je het na de eerste tien pagina’s al in de fik wilt steken.
Die hadden dus nooit uitgegeven mogen worden.
En als blijkt dat iemand juist dát boek een goed boek vond, dan moet ik eerlijk toegeven dat ik toch een soort van streepje achter iemands naam zet.
Want zeg nou zelf, als Spiderman het beste boek is dat iemand ooit heeft gelezen, dan denk je toch meteen: Grow up! Read!! a REAL book!
Hetzelfde geldt ook voor mensen die alleen maar moeilijke boeken lezen.
Doe eens lekker normááááááááál.
Verder doe ik niet moeilijk.
Echt niet.
Maar snap je nu waarom ik niet graag ‘mijn boeken’ prijsgeef?
Je stelt je toch een beetje kwetsbaar op.
Desalniettemin ben ik altijd nieuwsgierig naar de voorkeuren van andere lezers.
Zo hypocriet ben ik weer wel.
Want de vraag stellen is stukken gemakkelijker dan de vraag vermijden beantwoorden.
Dus bij deze, lieve lezers, wat is jouw favoriet?
Vertel het me.
En ik zal proberen géén streepje achter je naam te zetten.

Hij en ik: contamineren (althans… Ik doe dat)

Geplaatst in hij & ik, kwangie denkt moeilijk door
Volgens de officiele begrippen ben ik een authentieke allochtoon.
Ik ben zelfs met trots (?) een eerste-generatie-allochtoon!
En daarom mag ik graag klungelen met de Nederlandse spreekwoorden en gezegdes.
Die zitten er gewoon niet zo ingebakken omdat we graag wokken.
Regelmatig wordt Lief dan ook ingeschakeld:
Ik    :    “Lieeeeef!!”
Hij   :    “Ja?”
Ik    :    “Waar kom je ook al weer op terecht?”
Hij   :    “Hoe bedoel je?”
Ik    :    “Op je benen, op je voeten?”
Hij   :    “Op de pootjes.”
Ik    :    “O ja, o ja!”
Of tijdens een verhitte discussie:
Ik    :    “Geen hond die er naar kraait, dus waar maak je je druk om?”
Hij   :    “Haan.”
Ik    :    “Pardon?”
Hij   :    “Haan. Geen haan die er naar kraait.”
Ik    :    “Dat zég ik!”
Hij   :    “Niet. Je zei geen hond die er naar kraait. Maar honden kraaien niet, die blaffen.”
Ik    :    “…”
Bovenstaand logje stamt van 28-07-2010, maar is nooit gepubliceerd.
Ik schrijf weleens iets en sla het eventjes op om het straal te vergeten.
Meestal leg ik het opzij, omdat ik geen plot kan verzinnen of omdat ik halverwege denk ‘dit gaat werkelijk nérgens over’. Maar eigenlijk gaan de gesprekken tussen Lief en mij toch al nooit echt ergens over.
Dus twee jaar na dato, schiet ik hem gewoon de wereld in en zie wel of het op zijn voetjes pootjes terecht komt!

De duivel en zijn staart

Geplaatst in kwangie denkt moeilijk door
Ik heb vaak de klepel wel gehoord, maar weet niet meer waar hij hangt.
Of zoiets.
Op één of andere manier vind ik spreekwoorden en gezegdes ontzettend leuk.
Ze zijn zo beeldend. En treffend.
Maar toch kan ik er bijna geen één correct reproduceren zonder een (online) woordenboek te moeten raadplegen.
Zo twijfelde ik laatst over een hele bekende.
Was het nu ‘Als je het over de duivel hebt’ of ‘Alsof je het over de duivel hebt‘?
Als een rasechte allochtoon klinken beide me correct in de oren.
De eerste was niet onmogelijk:
Als je het over de duivel hebt, dan zal ie komen ook.
Of iets dergelijks.
De tweede leek me ook wel logisch:
Als je het over iemand hebt en hij/zij ineens voor je neus staat, dan is het net alsof diegene een duivel is (want die komt ook altijd uit het niets).
Wat blijkt?
Er zit nog een hele riedel achter de duivel!
Ik had er zelf nog nooit van gehoord.
Maar eigenlijk hoor je heel duidelijk het puntje, puntje, puntje.
“Als je het over de duivel hebt…” fluisterde Kees en Jan komt de kamer binnen.
Zoiets.
Maar goed.
De volledige gezegde blijkt dus Als je het over de duivel hebt, dan trap je op zijn staart.
Er zijn nog wat varianten hierop, waarbij je het niet over de duivel hebt, maar over de duivel spreekt. Maar het moge duidelijk zijn.
De duivel heeft krijgt een staartje…