Ik heb vaak de klepel wel gehoord, maar weet niet meer waar hij hangt.

Of zoiets.

Op één of andere manier vind ik spreekwoorden en gezegdes ontzettend leuk.

Ze zijn zo beeldend. En treffend.
Maar toch kan ik er bijna geen één correct reproduceren zonder een (online) woordenboek te moeten raadplegen.

Zo twijfelde ik laatst over een hele bekende.

Was het nu ‘Als je het over de duivel hebt’ of ‘Alsof je het over de duivel hebt‘?

Als een rasechte allochtoon klinken beide me correct in de oren.
De eerste was niet onmogelijk:
Als je het over de duivel hebt, dan zal ie komen ook.
Of iets dergelijks.
De tweede leek me ook wel logisch:
Als je het over iemand hebt en hij/zij ineens voor je neus staat, dan is het net alsof diegene een duivel is (want die komt ook altijd uit het niets).

Wat blijkt?
Er zit nog een hele riedel achter de duivel!
Ik had er zelf nog nooit van gehoord.
Maar eigenlijk hoor je heel duidelijk het puntje, puntje, puntje.

“Als je het over de duivel hebt…” fluisterde Kees en Jan komt de kamer binnen.

Zoiets.

Maar goed.

De volledige gezegde blijkt dus Als je het over de duivel hebt, dan trap je op zijn staart.
Er zijn nog wat varianten hierop, waarbij je het niet over de duivel hebt, maar over de duivel spreekt. Maar het moge duidelijk zijn.

De duivel heeft krijgt een staartje…