Een tijdje terug vroeg Toaske hoe ik in China was beland.

Tja, hoe eigenlijk? Het lijkt nu alweer zo lang geleden.

Het begon allemaal met een hele leuke bijbaan waar ik wat centjes verdiende, terwijl er officieel *kuch* gestudeerd werd. Deeltijd opleiding PABO en ergens nog een scriptie geschiedenis in de kast.

Het werd helemaal leuk toen ons bedrijf aankondigde de Aziatische markt op te gaan.

Het nieuwe bloed moest natuurlijk getraind worden. Eén groepje Chinezen werd in Enschede ondergebracht, één groep in Tilburg. En drie Chineesjes uit Hong Kong kwamen onder mijn hoede in Arnhem. Héél gezellig. Vooral omdat ik in het dagelijkse leven geen Chinees spreek en nu opeens alles uit de kast moest halen om me verstaanbaar te maken. Zo erg is het nou ook weer niet, maar het was wel even omschakelen.

Zo noemde ik Roodkapje (je moet het toch ergens over hebben, he?) ‘Cement-wijf’.

Oeps! Kwestie van verkeerde vertaling.

Of dat ik beweerde van antiek te houden, terwijl ik ‘electronica’ wilde zeggen.

En ‘verse ogen’ toen ik ‘een frisse blik’ bedoelde.

Jaja! Het luistert allemaal erg nauw, dat Chinees.

Het was een vrolijke tijd met de drie meiden uit Hong Kong, mede door mijn taalcreativiteit.

Halverwege hun training werd ik gevraagd Hong Kong te ondersteunen tijdens de opening.

En of ik tussendoor even naar Zweden wilde. Twee keer.

“Geen probleem” zei ik, “WAAAAAAAAAAAAUW!!!” dacht ik. Maar, hee, ik heb me gedragen.

Koffers gepakt, Lief uitgezwaaid nou ja, hij mij dan en vertrokken.

Na twee maanden Hong Kong, ben ik gevraagd de opening in Shanghai te ondersteunen.

“Geen probleem” zei ik en zo werd mijn verblijf van twee maanden verlengd naar vier.

Vier maanden die voorbij vlógen. Van ontzettend lange werkdagen tot muizenkeutels in het appartement, van ni hao tot g*dverrrrrrrrr! Heel veel lachen. Heel veel tranen. Heel veel geleerd. Heel veel wijzer.

Ik heb dan ook niet lang getwijfeld toen ik gevraagd werd te blijven in Hong Kong.

Dichtbij pap, mam en Broer. Ieder weekend naar ‘huis’ om van paps kookkunsten te genieten. Luieren met Broer en moeders ‘hilarische’ uitspattingen aan te horen.

Bovendien was het werk hartstikke leuk. En dan die collegaatjes. Die waren hartverwarmend! Echt hele lieve mensen, die ik nu erg mis.

In totaal ben ik één jaar in Hong Kong en een half jaar in Shanghai geweest.

Mensen, het was geweldig!

Waarom ik dan toch terug ben?

Omdat Lief alleen in ons pas gekochte woning zat.

Omdat Zus en Gijs weigerden dichter bij mij te komen wonen.

En omdat ze geen hamka’s chips in China verkopen.