Deadlines zijn zo dodelijk nog niet. Racen tegen de klok is een uitdaging en planningen zijn er om overtreden te worden.

Dus moet er op de avond voor vertrek nog gewassen worden. En gepakt (waarbij poging 643 wederom mislukt is – vandaar dit logje). Want. Het was allang duidelijk dat de Grote Reis voor de deur stond. En daar word ik een beetje opstandig van. In combinatie met een gezonde dosis hoogmoed (ik doe dat wel snel, snel) kan dit maar één ding betekenen: Morgen eerder opstaan en kijken of het dán nog te redden valt.

Dat uitstellen heeft ook zo zijn voordelen, hoor! Alles wat moet, moet, moet wordt zoveel mogelijk gepropt in zo min mogelijk. Hou je meer ruimte over om van het leven te genieten. Bovendien verlies je ook geen tijd en moeite in perfectionisme; er is simpelweg geen sprake van ‘kan het nóg beter?‘ of ‘laat ik het maar opnieuw proberen’ als alles in one take perfect moet zijn.

En ach, je weet: het tegenovergestelde van uitstellen is AANstellen!