Categorie archief: kwangie denkt

Over fabeltjes en sprookjes

Geplaatst in in verwachting, kwangie denkt door

Allereerst wil ik alle moeders ter wereld bedanken.
Bedankt dat jullie ons – de rest van de wereld- zo veel wijsheid geven.
Als bijna-mam is het fijn om ingewijd te worden in de geheimen en mysteries rondom de zwangerschap.

Zoals de zwangerschapsgloed.
Je weet wel, zo’n gloed die zwangeren doet stralen.
Het leek me geweldig!
Zonder tussenkomst van poedertjes en blushes, stap je zó uit bed – Hollywoodklaar.
Nu weet ik dat je inderdaad gaat gloeien.
Van de opvliegers.
Of van alle vocht die je vasthoudt (en ook weer uitzweet).
Daar ga je inderdaad nogal van *kuch* schitteren.
Maar of je ooit een moeder dit fabeltje hebt horen ontkrachten?

En dan de transformatie naar Scary BigFoot.
Dat je een buik krijgt, okee.
Dat je voorgevel zonder tussenkomst van siliconen in een groeispurt komen, ja graag!
Maar dat je voeten zó groot worden dat je ze – ongeacht hoe groot je buik wordt – steeds blijft zien, daar houdt iedereen zijn mond over.
Daar moet je zelf achter zien te komen.
En vaak is het dan al te laat.
Te laat om nog nieuwe schoenen te halen of je voeten in te binden.
En geloof me, als je je platvoeten in te krappe schoenen propt, ga je vanzelf waggelen.

De allergrootste deceptie vond ik toch wel het eten-voor-twee.
Daar had ik me zó op verheugd!
Schaamteloos dubbele porties eten, hoera!
Je wilt toch het beste voor je kindje, dus zorg je ervoor dat je braaf aan de 4.000 calorieën per dag komt.
Dat leek me een fantastische uitdaging, die ik uiteraard zeer serieus nam.
BLIJKT ER HELEMAAL NIETS VAN WAAR TE ZIJN!

Mensen, wat een teleurstelling was dat!
Je moet tegenwoordig zelfs opletten dat je niet te véél aan komt.
En alsof dat niet erg genoeg is, moet je ook nog eens in beweging blijven.
Conditie op peil houden.
Nu was ik al niet bepaald in vorm, dus zo moeilijk was het niet om die conditie vast te houden.
Maar toch.
Het lijkt wel een bootcamp!
Ondanks dat je liters vocht meezeult en – o ja – een baby mag je niet teveel kilo’s aankomen.
En eten voor twee is ‘nergens voor nodig’.
Oh.

Dus alle moeders ter wereld, zeg nou eens eerlijk…
Wat houden jullie nog meer stil voor ons?
Deel je wijsheid en kennis.
Mijn dank zal zo groot als mijn voeten zijn!

9 december 1974

Geplaatst in kwangie denkt, kwangie denkt terug door

Op 9 december 1974 liet de zon zich in het geheel niet zien.
Regendruppels tikten zachtjes tegen het raam.
Het was de verjaardag van mijn moeder.
Ze werd 19.

Zachtjes wreef ze over haar buik.
“Dag kleine, kom je al bijna?”
Het zou niet lang meer duren.
En het bedje stond al klaar.
Met de extra dekentjes.
Die zal de kleine hard nodig hebben hier, waar de zon nooit schijnt.

Mijn moeder hoopt vurig dat het kindje een jongetje zou zijn.
De eerstgeborene hoort een jongen te zijn.
Een stamhouder.
Ze zou zo trots zijn als ze een zoon kreeg!

Haar gedachten dwalen af naar Hong Kong.
Hoe gaat het nu met Vader en Moeder?
Wie haalt er nu water?
Ze mist het kabaal van haar drie jongere zusjes en broertje.

Hier heeft ze alleen haar man, die elke dag werkt.
Gelukkig heeft ze de kleine.
Daardoor voelt ze zich nooit echt alleen.

Lag Hong Kong maar niet zo ver weg.
En was bellen maar niet zo kostbaar, dan zou ze hen zeggen dat alles goed met haar gaat.
Zouden ze nu ook aan haar denken?
Weten dat het haar verjaardag is?

Even komt de gedachte in haar op om heel hard te huilen.
Maar ze weet dat het niet goed is voor de baby om droevig te zijn.
Dan gaat het later als het geboren is ook veel huilen.
Dus praat ze zachtjes tegen het kindje in de buik.
“Alles komt goed, kleine. Vandaag is het feest, want je mama is jarig.”
En ze wenst zichzelf een hele fijne verjaardag toe.

Over mama’s en dingen die je er niet mee wil associëren, zoals porno en zo

Geplaatst in kwangie denkt, kwangie denkt moeilijk door

Ik wilde er eigenlijk niet over beginnen, maar Lief dwong me.
Mijn logje van drie zinnen (Vandaag had ik afgesproken met MamaBirgit. We hebben lekker gegeten. En nu ga ik niets doen!) was niet door de keuring gekomen.

En dus moest ik last minute nog een logje eruit persen. Alsof ik niet genoeg andere dingen eruit moet persen!
Geloof me, dat is geen pretje!
Het enige waar ik zo snel op kon komen was ‘mamaporno’.
Mamaporno.
Porno voor mama’s.
Zelf geef ik de voorkeur voor het Engelse mommy porn, wat haast lieflijk klinkt.
Want moeders en iedere vorm van seks, dat is me toch te pervers.

Anyway…
De term mamaporno is in schwung geraakt door boeken als Vijftig Tinten Grijs.
Ookal is de heldin in kwestie geen moeder.
En wordt háár moeder – niet dat ik me herinner – ook maar ergens op enigerwijze betrokken bij een kamasutra sessie.
Haar moeder doet ook niet aan pijnlijke spelletjes in gekke kamers of zo.
Toch wordt het mamaporno genoemd.

Omdat moeders het blijkbaar graag lezen.
Of mensen lezen het omdat ze graag moeder willen worden.
Dat kan natuurlijk ook.

Mamaporno maakt nu kans om Woord van het Jaar te worden.
Naast religiestress, facebookmoord en inbrekersrisico.
Als ik mag kiezen, ga ik dan toch voor mamaporno.
Dat klinkt tenminste nog gezellig!

Over de navelstreng en de échte dunne buik

Geplaatst in in verwachting, kwangie denkt door

Ik was gezegend met een redelijk platte buik.
Niet dat ie mooi strak was.
Of gespierd.
En het was ook geen wasbord.
Maar toch was hij redelijk plat te noemen.

Vriendinnetje M. zei het ooit eens treffend.
“Je hebt echt geluk met je buik! Daardoor lijk je slank.
Maar als je écht dun was geweest, zou je niet zo’n diepe navel hebben.”

En gelijk had ze.
Echte dunne meisjes hebben geen gat in de buik.
Er is simpelweg niet genoeg vlees/vet/huid om enige vorm van diepgang diepte te vormen.
Bij échte dunne meisjes zit de navel niet in, maar óp de buik.

Mijn navel daarentegen was misschien wel vier centimeter diep.
Geen idee hoeveel dat is?
Steek je wijsvinger maar eens uit.
En probeer dan twee kootjes in je navel te steken.
Zó diep.

Ik was er dan ook heilig van overtuigd dat mijn navel nooit het daglicht zou zien.
Boy! Could I be more wrong?

Eerst leek het een soort van schaduw. Een schijnbeweging.
Maar de laatste dagen begint hij uit zijn schulp te kruipen.
Eerst langzaam en voorzichtig nog. Alsof het moest wennen aan de buitenwereld.
Met de tijd ging het sneller en sneller.
Durfde het grotere stappen te nemen.
Risico’s te incasseren.

En nu is het niet meer tegen te houden.
Binnenkort floept mijn navel eruit!
In vol ornaat midden op de buik.
Als een misplaatst grapje van Moeder Natuur.
Kan ik dan eindelijk zeggen dat ik een buik heb, zoals échte dunne meisjes.

Interview with Kwangie

Geplaatst in kwangie denkt door

Vroeger leek het me altijd leuk om beroemd te zijn.
Niet voor het geld (toen ik 10 was, droomde ik er nog niet van om stinkend rijk te worden), maar voor de interviews.
De hele dag praten over mezelf, dat leek me nou echt fantastisch.

Tegenwoordig hoef ik niet meer zo nodig beroemd te zijn.
En geinterviewd worden, lijkt me al helemáál vreselijk.
Ik zou continu een grappig, slim en diepzinnig antwoord willen geven, zodat de lezer een totaal verkeerd beeld van me krijgt. Want iemand die saaie antwoorden geeft, die is gewoon… saai. En dat ben ik niet. Hoop ik.

Nu is het nog nooit in mijn leven voorgekomen dat iemand mij wilde interviewen.
Hoe dat kan, is mij ook een raadsel.
Maar ik vermoed dat mijn gebrek aan geld, looks en/of celebrity status daar wel een beetje aan bijdraagt.

Vandaar dat ik alle tijd heb om na te denken over wat ik zou willen antwoorden als iemand me ooit iets vraagt.
Dat is ook best leuk, hoor!
En helemaal niet zielig.

Voor dat allereerste interview – wat slechts een kwestie van tijd is, ik voel het aan mijn vruchtwater – heb ik hier wat vragen op papier gezet.
Vul jij het vast in?

1. Wat is je slechtste eigenschap waar je stiekem trots op bent?
2. Wat vinden mensen apart aan je? (apart als in de zin van “Goh! Wat uhm… apárt!”)
3. Met wie zou je een dagje willen ruilen en wat zou je dan gaan doen?
4. Nooit meer chocola of nooit meer chips (als deze twee dingen je sowieso niet bekoren:
nooit meer lachen of nooit meer seks).
5. Wat is het verschil tussen een cupcake en een muffin?