Brillante weblog. Who!? Me?!

brillante weblog award
Mensen, mensen: Wat een eer!

Krijg ik zomaar een award van Joeltje en Kimske!

Blijkbaar zijn de schrijfsels uit mijn mutsenleven een ‘brillante weblog’-nominatie waardig en mag ik nu eindelijk mijn I-would-like-to-thank-speech tevoorschijn toveren. Beetje jammer dat niemand mijn Oscar-jurk wil sponsoren, maar dat is tevens het voordeel van online fame: niemand die weet hoe ik nu in mijn pyjama, haren in een staart, bril op achter de computer zit.

Als award-winner – I really love to say that – mag ik nu op mijn beurt zeven andere bloggers die door hun design, actualiteit en thema’s opvallen nomineren. In willekeurige volgorde volgt dan nu:

Charlotte schrijft ontzettend leuk.

Helaas niet zo vaak als ik zou willen, maar dat maakt zij helemaal goed met haar hilarische stukjes.

Na het lezen van haar schrijfsels en verzinsels, wist ik het zeker: Dat wil ik ook! En zo begon Kwangie met loggen. Wat een trendsetter is dat mens toch weer, he?

Leo heeft werkelijk altijd een mening over de meest uitlopende zaken. Schrijft dagelijks en immer boeiend. Geweldig!

Toaske’s blik op de wereld is verfrissend en optimistisch. Need I say more?

Gaat bijna trouwen en verhuizen; leef dus helemaal met haar mee!

Kakelt gezellig over haar leventje en haar kids.

Schrijft helaas veel te weinig en zijn laatste log ging over voetbal – it’s a shame! – maar blijft familie en bovendien een hele leuke logger!

En ik kan nog wel uren doorgaan met het opnoemen van bloggers die ik regelmatig bezoek.

Het zijn er zoveel! Wie weet kan ik hen nomineren in 2009?

Last but not least:
Thank you all! Thank you. This was not possible without you, my friends! This award is for you!
 

 

Hoe het werkt:
1 De winnaar mag het logo plaatsen.
2 Plaats een link naar degene van wie je de award hebt gekregen
3 Stuur de award naar 7 andere bloggers die door hun design, actualiteit en thema’s
opvallen
4 Zet de link van deze site op je blog
5 Laat een berichtje achter op de betreffende site

Geblokkeerd!

Het is me toch een eer!

 

www.kwangie.punt.nl is geblokkeerd in China. Sinds eergisterenavond.

 

Het braafste meisje van de klas (want dat was ben ik wel een beetje) is op de valreep gecensureerd. Net als alle andere punt.nl-ers. Sorry mensen voor de overlast! Ik kan me voorstellen dat jullie bezoekersaantal nu drastisch daalt als heel China niet meer bij je op bezoek kan.

Het begon allemaal met het loggen van “Beetje anders”. Kwam de hele tijd een foutmelding in beeld, terwijl al het andere op internet gewoon bezocht kon worden. Héél vreemd.

De volgende morgen. Weer een foutmelding, maar verder geen problemen met het internet. Je kon verversen wat je wilde, maar de site laadde zich niet op. Nu hou ik graag de eer aan mezelf, dus eerst onderzoeken, dan pas als een hysterische met grootheidsachtervolgingswaan gaan roepen.
Op het werk hebben wij op een Zweeds netwerk. Als het een algeheel probleem was, zou ik er via Zweden ook niet op moeten komen. Dus ondernamen we daar een nieuwe poging.
3…2…1… De goudvissen!!!

O hemel! Het zou toch niet…
 Meteen Broer erbij geroepen, want die werkt in Shenzhen. Dat is ook China. En broers zijn er nu eenmaal om als hulplijn ingeschakeld te worden. Wat een prinsessegedrag, he? Maar ik moest en ik zou. NU!
Broer bevestigde mijn vermoedens: het lukte hem ook niet meer om mijn punt te bezoeken.
Ik ben vooral erg verbaasd. Wat een onzin! Beetje de kleine Chinees blokkeren.
‘Staatsgevaarlijke blogger’ is me teveel eer, hoor! Tsss…

Broer probeerde de boel nog te sussen: “Ik denk niet dat ze je hiervoor in de gevangenis gooien!” 

Nou, dát zou wat zijn, zeg!

Jullie oma heeft vroeger in de gevangenis gezeten, omdat zij stoute dingen op de computer deed.
Voorlopig houd ik me maar een beetje koest.

 

 

Hoe dit logje alsnog online is gekomen? Als ik heel eerlijk mag zijn: ik ben best wel een beetje handig met computers. Aziatisch bloed, he?

Kwangie, de columnist

Vandaag ben ik benaderd door de projectmanager en acquisiteur van een mediabedrijf, dat gespecialiseerd is in het werken met freelancers. Mijn logjes zijn ze namelijk opgevallen en meneer de projectmanager vindt mijn stukjes – ik citeer – grappig. Het lezen over mijn mutsenleven is zelfs onderdeel van zijn ochtendritueel geworden! WOW!

“Is een column niets voor jou?” vroeg hij mij.
Nou! En of, natuurlijk! Maar we mogen niet te happig zijn, he? Nee, altijd koel spelen! Bescheidenheid siert de mens. En een profesional like me wordt natuurlijk elke dag wel benaderd! Genoeg aanbiedingen om uit te kiezen. Niets van waar natuurlijk, maar dat hoeft hij niet te weten!  In mijn hoofd stond ik al in een studio foto’s te maken voor mijn column. Wat moet ik aan? Wat moet ik aan?!

“Dank u” diende ik van repliek. Niet te veel zeggen, dan daalt je marktwaarde. Altijd een waas van mysterie om je heen behouden. Hoe graag ik ook wilde schreeuwen omdat überhaupt iemand mijn schrijfsels leest, laat staan ze grappig vindt, we bleven kalm. Helemaal niet hysterisch of door het dolle heen. Gewoon professioneel. Zoals het hoort.

Nu loop ik met mijn hoofd in de wolken.

Kwangie, de columnist, zie je het al voor je? Moi? Muts eerste klas? In stilte wordt er nagedacht over een gouden toekomst in schrijversland. Misschien zelfs ooit een boek. En de salarisonderhandelingen niet te vergeten. Toch goed dat ik het koel heb gespeeld.

 

 HOE HET IN WERKELIJKHEID GING:
Vandaag sprak vriend Niels  mij aan op MSN. Of ik al heimwee had naar China. “Hoe weet jij dat nou?” vroeg ik, gevolgd door het ochtendritueel-verhaal en het gegeven dat hij sommige stukjes grappig vond.

“Is een column niets voor jou?” vroeg hij mij.

Ik helemaal vereerd. Het kan natuurlijk ook een vorm van beleefdheid zijn geweest. Een vriendelijk woord, omdat dat hoort. Laten we hem (en mijzelf) maar even het voordeel van de twijfel geven en er van uitgaan dat hij inderdaad onder de indruk is van mijn schrijfkunsten. Of dat hij gewoon graag op de hoogte blijft van mijn Shanghai-avontuur.

 

Eventjes zag ik mezelf als een betaalde columniste bij één of ander fancy blad. Met deadlines en een laptop, misschien wel een auto van de zaak. En lezers, héél veel lezers, want een muts zijn, das HOT! Naast columnist zijn, een nieuwe trend zetten! Klinkt niet verkeerd. 

Het mocht niet lang duren.

Toen Niels zelfs onder de indruk bleek van mijn voetbalkennis, wisten we genoeg. Hier hebben we te maken met een klassiek geval van een, uhm, beleefde jongen. Toch bedankt.

Kwangie’s afhaal

Het leuke aan het wereldwijde web is dat als je zomaar hier en daar klikt op de allerleukste sites terecht kunt komen. Er zijn genoeg mensjes die over van alles en nog wat schrijven, je hebt verslaggevers en er zijn de strijders voor een hoger goed, zoals het Signalering Onjuist Spatiegebruik.

Zoveel vissen in de vijver, hoe weet je wie een bezoekje waard zijn en wie niet? Gelukkig bieden zoekmachines als Google uitkomst. Zeker als je op zoek bent naar Chinees eten, verhalen en pangang (let wel: zonder ‘babi’), dan kom je ineens bij MIJ uit!?!

Sambal-bij?
Google kwangie.jpg