Ik word oud.
Deze week kwam ik erachter dat mijn nieuwe collega maar liefst elf (!) jaar jonger is dan ik.
Goeie, goeie! Een jaren negentiger! Zij aan zij. Naast mij. Op de werkvloer!
Het arme ding schrok zich een hoedje toen ze erachter kwam dat ik al een rijbewijs had.
En een auto. En een huis. En ging trouwen. (als we toch bezig zijn, kunnen we net zo goed alles op tafel leggen, niet?) Je zag haar denken. Die is oud!
Maar ik loop haar er zo uit, hoor! Want zij rookt.
Hoe dan ook.
Het was een traumatische ervaring.
Geconfronteerd worden met ‘de jeugd’ en mijn eigen ‘ouderdom’.
Maar ik heb het geaccepteerd.
Mag ik dan nu met pensioen?