Stel je dit eens voor.
Een grote, ronde watermeloen.
Zwaar en log.
Stel je die watermeloen eens voor.
Ter hoogte van je navel.

Freaking scary, he?
En met dit weer, al helemaal.

De enige troost is dat de meloen met de dag groter en groter wordt.
En als het een kilootje of vijf is, komt het er vanzelf weer uit.
In de vorm van een broertje.
Voor de kleine Puk.
Ergens in november.