Ergens tussen vandaag en morgen zijn Lief en ik veertien-en-een-half jaar samen.
“Dat moeten we vieren!”, vind ik, “elk half jaar is er weer één!”
Maar als het aan Lief ligt, is het volgende feest pas als we 25 jaar samen zijn.
Veertien-en-een-half jaar is namelijk “niets”.
En bovendien is er dit jaar geen 29 februari – een veel gebruikt excuus om het halfjaarlijkse jubileum over te slaan.

Nu geef ik mezelf niet zo snel gewonnen ben ik best van het overleggen en compromis sluiten, maar niet stil staan bij de heugelijke momenten in het leven dat kan echt niet. Dat is als het kopje dat achteloos op het aanrecht wordt gelegd, terwijl iemand anders net anderhalf uur de keuken heeft staan boenen en schrobben ik noem geen namen.

Wat mij betreft moeten we echt vaker stilstaan.
Genieten van de mooie momenten in het leven.
En ja, daar hoort veertien-en-een-half jaar vieren óók bij.

Dus bij deze.
Lief, bedankt voor het afgelopen half jaar en op naar het volgende feestje!