Dag! Daaaaag!

Hij     : That’s it?!?!

Ik       : Niet goed?

Hij     : Ik dacht dat je echt iets ging typen…

Ik       : Ja, maar ik weet niet zo goed wat.

Hij     : Denk er nog maar eens eventjes over na dan!

Goh!

Wat is ie streng.

Die aanstaande van me.

Ik moet van Lief een therapeutisch logje schrijven.

Moet.

Omdat ik rustig word van schrijven.

Therapeutisch.

Omdat ik vandaag nogal overspannen ietsjes minder Zen was.

En wat werkt nu beter dan alles los te laten?

Achter je te laten?

Weg te laten?

Dus.

Bij deze.

Neem ik officieel afscheid.

Van mijzelf.

Van de principieel ongehuwde ik.

De Kwangie die echt-nooit-van-haar-leven-lang-niet-wil-of-gaat-trouwen-want-ze-gaat-zichzelf-echt-niet-in-zo’n-belachelijke-trouwjurk-hijsen gaat haar laatste slaapje doen.

Welterusten!

Slaap zacht!