Maandagochtend 11 uur:
Ik : Ik heb honger.
Hij : Wat wil je eten?
Ik : Heb jij nog geen honger?
Hij : Nee, niet echt.
Ik : Dan wacht ik nog wel even.
Hij : Moet ik iets voor je maken?
Ik : *op nonchalante toon* Neuh…
Hij : Zeker weten?
Ik : Ik had eigenlijk zin om ergens iets te eten. Maar alleen als jij ook wilt, hoor!
Hij : Dat kan wel…
Ik : Het hoeft niet.
Hij : Kan wel, maar je kunt toch nergens lunchen voor 12 uur.
Ik : Echt wel!
Hij : Lúnchen? Vòòr 12 uur? Dat kan toch niet!
Ik : Dat kan echt wel, hoor! Al die dingen gaan toch om 10 uur al open!
Hij : Maar toch niet om te lunchen!?!?!
Ik : Hoezo niet? Het maakt toch niet uit hoe laat het is!
Hij : Waar dan?
Ik : *zet de troef in* Overal! Maar als je gewoon geen zin hebt, mag je dat best zeggen, hoor!
Hij : Nee, dat is het niet. Ik wist gewoon niet dat je ook voor 12 uur kunt lunchen.
Ik : Dat kan dus wél.
Hij : Dan gaan we toch zo.
Ik : Gezellig, schatje!
En we vertrekken om 12 uur precies voor een ongedwongen lunch bij het Vlaams Arsenaal.
kwangie.com 