De keren dat ik met Sander en Iben in BYB was, hoorde ik onvermijdelijk hetzelfde limoncello-drama-dilemma, dat ongeveer zo verliep:
“Ik hoef geen limoncello.”
“Na die ene keer… nóóit weer!”
“Dat zeg je elke keer!”
“Maar dit keer meen ik het!”
Toch gaan de blikken gauw over en weer als Ober het glaasje limoncello van het huis op tafel zet. Ze zijn nu eenmaal niet graag onbeleefd, die twee…
“O sjeeeezus, de limoncello is wel erg sterk vandaag.”
“NIET MIJN GLAS BIJVULLEN!”
Gisteravond werd er gelukkig niet zo moelijk gedaan. Er werd gegeten, er werd gedronken. Er werden foto’s geschoten. En vooruit, nog een paar. Want gisteren namen Sander en Iben afscheid van zes maanden Shanghai en de daarbijbehorende Chineesjes (including me )
Och, och, och!
kwangie.com 