Toen ik laatst tot de conclusie kwam dat ik last heb van een badhairlife, kreeg ik gelukkig een smsje van mijn Nederlandse collega, Iben, die ook in Shanghai zit. Of ik al plannen had die avond. Na effekes gebeld te hebben, vertrok ik richting haar appartement (twee verdiepingen naar beneden) om een avondje te potten. Jaja, ik wist ook niet wat ‘potten’ was, ik hoopte maar dat het niets te maken had met Nederlands bekendste product.

Blijkbaar zei zij dus ‘tutten’, desondanks bleef ik Oost-Indisch doof en diende haar van repliek ‘ok, potten, is dat nieuw Nederlands? Ik ken het helemaal niet’. ‘Nee, tutten, je weet wel, meidendingen’, ‘Ooooh, potten, ok, ik kende dat helemaal niet, maar ik begrijp wat je bedoelt. Is goed, ik kom eraan’ Wat moet zij nou wel niet van mij gedacht hebben? 🙂

Maar goed…

Samen vertrokken we naar de tweede verdieping waar een beautysalon te vinden is. Op de eerste verdieping is een kapsalon, waar veelvuldig reclame gemaakt wordt voor dit beautycentrum “We love to help your feet – ladies from the feetdefartment“. Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen!!

Uiteindelijk ging zij voor een French Pedicure, ik  voor een French Manicure. Beide uitgevoerd door een en dezelfde duizendpoot van een dame die precies timede, dat wanneer de nageltjes van Iben aan het drogen zijn, mijn handjes van al hun eelt werden ontdaan. Zegt ze halverwege de manicure tegen mij: “nie de … (handjes maar dan in het Chinees) thai siao la, poe kheu jie bai sie de (wijst mijn nagelrand aan)” letterlijk zei ze “jouw handen zijn te klein, onmogelijk witte kleur” oftewel: op die stompjes van jou, kan ik toch echt geen french manicure verrichten.

Dus werd mij een alternatief aangeboden: Bloemetjes? Nee, dat wil ik niet, hoor! Iben: “Is leuk, hebben die meisjes hier allemaal!” Parelmoer? Gatver! Glittertjes? Neeeeee… Alhoewel…. Glittertjes??

En dus heb ik in een moment van verstandsverbijstering mijzelf tien schitterende roze discoballen kado gedaan.

Ben ik in ieder geval van mijn badhair-complex af!