De reden van de radiostilte is dat ik een nieuwe hobby heb.
Schijnbaar doet bijna 4 op de 10 Nederlanders het, dus zo heel bijzonder is het niet.
Maar goed.
Ik ben tegenwoordig druk met bingewatchen.

Bingewatchen betekent zoveel als je favoriete televisieserie aanzetten en alle afleveringen achter elkaar kijken.
Non-stop.
Heerlijk!

Het enige nadeel van zoveel afleveringen achter elkaar kijken – ik doe het overigens als de kleine Puk slaapt – is dat je soms niet meer normaal kunt denken.

Zoals nu.
Ik hartje Nashville.
Nashville is een serie rondom twee country zangeressen.
De één al jaren aan de top met aan de horizon een platenbaas die dreigt met een Greatest Hits album (kennelijk is dat zoiets als ‘bedankt, maar je wordt nu echt te oud’) en de andere aan het poppelen om de troon over te nemen door in korte broekjes catchy lolly-country-pop te zingen.

Anyway. 
Ik ga er vanuit dat het niemand interesseert wat zegt, als ik zeg dat ik echt met andere ogen naar country ben gaan kijken.
En dat ik vurig hoop dat de hoofdrolspeelster eindelijk teruggaat naar haar alcoholische ex-lover a.k.a. de country-McDreamy.
Het is allemaal nog net niet fout!
Dus ga gauw kijken!

Anyway (poging nummer twee), als ik al die songwriters in actie zie, krijg ik zin om mijn carriere in de wilgen te hangen, mijn gitaar uit de koffer te halen en dagen door te brengen met liedjes te schrijven die in mijn hoofd dansen.
Melodiën creëren. Muziek maken.

Want weet je, ik ben best wel creatief.
En muzikaal.
Alleen heb ik geen gitaar.
Nooit gehad ook.
Laat staan dat ik erop kan spélen.
Oh, en  – klein detail – ik kom niet verder dan zachtjes nuriëren.
Maar dat hoeft ook niet.
Muzikant ben je in je hart.

Maar het had echt wat kunnen worden.
Country & me.
Zo jammer!
Echt een gemiste kans.

Weet je wat ook een gemiste kans is?
Dat ik nooit bij de FBI beland ben.
Niet als crimineel natuurlijk (dat kan altijd nog).
Maar effe serieus.
Na zeven seizoenen Criminal Minds kan ik naar alle bescheidenheid zeggen dat ik een prima dadersprofiel kan opstellen.

Het is een man van tussen de 30 en 40.
En anders is het een vrouw.
Of een duo.
En hij/zij/het zal weer toeslaan, tenzij we ‘m pakken.

Dat ik nooit gerekruteerd ben, zeg.
Ik weet namelijk vaak al wie het heeft gedaan nog voordat Reid dat door heeft.

Oh, oh en wacht!
Bijna vergeten.
Borgen.
Ook zo’n aanrader.
Moeder van twee kinderen wordt minister-president van Denemarken.
In de serie zie je hoe zij omgaat met thuis, de politieke spelletjes en hoe zij tot beslissingen komt die goed zijn voor het land, zonder haar kiezers tekort te doen.
Birgitte Nyborg en ik zouden de beste vriendinnen zijn geweest.

Enfin.
Ik was zo druk met alle series kijken, bijhouden en dagdromen dat ik geen tijd meer had voor andere leuke dingen.
Zoals slapen je moet immers wakker blijven om de volgende aflevering te kunnen zien.
Of lezen.
Of verhaaltjes schrijven.

Maar ik ga het echt doen.
Ooit.
Hét boek schrijven.
En dat boek wordt een triologie, maar deel drie verfilmen we in twee delen zodat de fans maar liefst vier keer naar de bioscoop kunnen. Of alle vier de films achter elkaar kunnen kijken.

Het gaat echt gebeuren.
Zeker weten.

Maar nu eerst even televisie kijken!