Vandaag moet mag ik weer aan het werk!

Ik zou best kunnen zeggen dat ik net uit bed ben gerold en nu haast, haast, haastend een boterham naar binnenwerk, een kammetje door mijn haar haal en het eerste de beste aantrek wat er maar op de grond ligt. Iets te lang in bed gebleven. Iets te weinig druk gemaakt over de eerste dag op het nieuwe oude werk.

Dat is allemaal niet zo.

Als ik meer tijd had gehad, zou ik er over kunnen loggen.

Over mijn dwangmatige verkleedpartij gisterenavond en mijn doodsangsten voor honger, nu ik niet meer op elk gewenst tijdstip kan eten, want kan toch echt niet tijdens het werken.

En mijn zorgen of ik mijn haar moet dragen in een staart of los. Want toch best gezichtsbepalend, terwijl ik liever niet al te ijdel of oppervlakkig wil zijn. Vind het eigenlijk maar grote onzin om zo met je uiterlijk bezig te zijn. Ze moeten me maar nemen zoals ik ben. Helaas sta ik toch niet sterk genoeg in de schoenen om zo’n schijt-aan-iedereen-mentaliteit uit te dragen.

Als ik ook nog een log moet schrijven op deze drukke ochtend, dan zou ik bijna te laat komen. Laten we dat nou maar niet doen.

To be continued dan maar?