“Weet je wat ik later wil worden?”
“Nou, wat wil je later worden, Puk?”
“Prinses!”
Eerlijk is eerlijk, prinses zijn lijkt me nogal… Nutteloos.
Om toch een soort van supportive te zijn, zuchtte ik niet te diep, maar bedacht een plannetje.
“Misschien is hij wat jong voor jou, maar als je een prinses wilt worden, als je dat écht wilt, dan…”
*tromgeroffel*
“…moet je trouwen met prins George.”
Beledigd stampvoette Puk weg.
“Ik moet helemaal NIETS!”
Als je dochter van vier haar carrière-pad uitstippelt, neem je dat uiteraard serieus. Maar ik geloof dat ze voorlopig genezen is.
Ja helaas, er zit niets anders op want in Nederland zijn de prinsen niet zo dik gezaaid! Doe haar voor alle zekerheid vast op Engelse les;-) Maar eh, gek hé, ik héb zo het idee dat het haar uitsluitend om de prinsessenjurk te doen is. …. maar dat zal ik me wel verbeelden!
LikeLike
Heel goed moederlijk advies.
LikeLike
Whaha goed gevonden! Gelukkig is Puk lekker eigenwijs 😉 Stel je voor dat ze eiste om meteen kennis te maken met prins George…
LikeLike
Pingback: Vriendschap is een illusie | kwangie.com