Morgen komt de Kraamzorg op audiëntie bezoek.
Geen flauw idee wat ze komen doen, maar we hebben voor de zekerheid toch even gestofzuigd.
Mijn schoonmoeder heeft namelijk ooit gezegd dat de babykamer met 7 maanden klaar moet zijn.
“En als dat niet zo is?”, vroeg ik toen.
Daar kon ze geen antwoord op geven.

Ik ging er vanuit dat het met de Kinderkamerpolitie zo’n vaart niet zou lopen.
“Krijg je dan een boete?”, grapte ik nog.
“Of moet je gelijk naar de gevangenis?”, voegde Lief er aan toe.
Mijn schoonmoeder haalde haar schouders op.
Die is al die gekkigheid van ons wel gewend.

Maar nu knijp ik hem toch wel een beetje.
Want wij zijn vreemd genoeg nog helemaal niet klaar!
En om nu al onder toezicht van de Kinderbescherming te vallen, vind ik wel erg ambitieus.

Dus heb ik het plan bedacht om koekjes te gaan bakken.
Wie wordt daar nu niet blij van?
Daar zijn de mensen van de Kraamzorg vast ook gevoelig voor.
En anders kan ik de zandkoekjes nog altijd in de ogen strooien.

“Dit is de kinderkamer. Vindt u het niet práchtig? Lekker minimalistisch, ja.
Wij geloven niet in een materialistische opvoeding.
We willen ons kind verwennen met líefde, niet met opzichtige meubels.
Oh en die spinnenwebben daar? Dat is een stukje natuuronderwijs.
Daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen, nee.
– Lust u nog een koekje?”