Soms is er een film die je graag wilt zien.
Héél graag.
Een film die lovende recensies ontvangt.
En die je heel erg aanspreekt.
Om het thema.
En om Leonardo DiCaprio de acteurs.
Helaas weet je dat er weinig helikopters en pistolen voorbij zullen komen.
In die film dan.
Noch spelen scheurende auto’s en gevaarlijke criminelen een rol.
Misschien vloeit er zelfs geen druppeltje bloed!
Dan wordt het al moeilijk.
Heel erg moeilijk.
Om Lief in dezelfde bioscoop te krijgen.
Want.
Lief houdt niet zo van mooie aart haus films.
Waarin niet te pas en te onpas helikopters worden ingezet.
Of mensen elkaar achterna crossen in glimmende auto’s.
Waar pistolen worden getrokken.
En kogels in de rondte vliegen.
Zodat mensen bij bosjes neervallen.
Maar vandaag maakte Lief een uitzondering.
Voor mij.
Omdat het Revolutionairy Road betrof.
En ik.
Plechtig.
Beloofde.
Dat Kate Winslet en Leonardo DiCaprio niet wéér tegen een ijsrots zouden knallen.
En dat er waarschijnlijk ook weinig liefde aan zou zijn.
Omdat de twee een getrouwd stel spelen.
*spoiler alert*
Een ingedut, getrouwd stel.
En we gingen.
Naar de film.
Naar die film.
Om half drie.
’s Middags.
Met zijn tweetjes.
In een vrijwel lege bioscoop. Want wie gaat er nou ’s middags naar de bioscoop als je geen kinderen hebt!?!
En hij was prachtig.
Leonardo DiCaprio De film.
Werkelijk wonderschoon.
Mooie dialogen.
Mooie emoties.
Mooi thema.
En ik ben weer helemaal gelukkig.
Ondersteboven.
Binnenstebuiten.
Maar een film uitzoeken?
Dat mag ik nooit meer.
kwangie.com 
Pingback: Niet te filmen | kwangie.com