Sparen.

Ik ben er een ster in.

Tenminste, als je onder sparen verzamelen verstaat, waarbij het een kwestie is van kopen, kopen, meer, méér! niets weggooien. Dat kan ik wel, hoor!

Hier in huis staan er meer dan genoeg dozen met ik-kan-er-geen-afstand-van-nemen-spul. Vaak wegens emotionele waarde, des te vaker wegens ergens neergezet en nooit meer naar omgekeken. Dat verhaal.

En het feit dat de koffer nog stééds niet uitgepakt is, ligt niet aan een drukke agenda. De kledingkast is nogal, uhm vol. Een en ander moet eerst weggegooid uitgeruimd worden, voordat de koffer uitgepakt kan worden. Allemaal gevolg van gedisciplineerd spaarbeleid. En dat jarenlang. Structureel. Dat doorbreek je niet zomaar een, twee, drie.

Douwe Egberts punten. Ook zoiets.

Die doen we altijd braaf in zo’n potje. Even knippen, in het potje stoppen en niet meer naar omkijken. Nu zijn wij best trouwe DE-lurkers. Herfstthee voor mij, ongeacht het seizoen. Voor Lief koffie. Heel veel. Drie kopjes ’s morgens, drie kopjes ’s avonds en hier en daar tussendoor ook nog een paar kopjes. Nooit minder.

Hoe dan ook.

Douwe Egberts punten.

Gisteren vatte ik het plan die punten eens te tellen. Het potje was al aardig vol. En het voelt zo goed om grote hoeveelheden te tellen, als ware het verse bankbiljetten. Toch maar zo’n Staatslot kopen vanmiddag.

Wat zouden we met al die spaarpunten kunnen kopen? Een vierentwintigdelig serviesset? Zo’n superdeluxe Italiaans koffiezetapparaat? Een retourtje Brazilië? Ik waande mezelf al in een zonnig land, allemaal dankzij ons goed spaar- en drinkgedrag. Hoef ik die koffer helemaal niet meer uit te pakken.

Nou, NIETS van dit alles!

Het blijkt dat wij niet genoeg hamsteren.

Wij zijn de lachertjes in Douwe Egberts-spaarpuntenland met onze 1.940 punten.

Dat is de equivalent van een stuiver bij DE.

Maar och, wat keek ik verlekkerd naar al die mooie hebbedingetjes! Hebberig werd ik ervan. Indien nodig kan er altijd geld bijgelegd worden, maar dat is natuurlijk niet zo leuk als gratis.

Even doorsparen dus.