Ik dus er graag op los.

Zo!

Dus.

Dus is een fijn stopwoord.

Je kunt je gesprekspartner ermee op gang brengen. “Dus…..?”  kom op, kom op, kom op!

Of zinloze opmerkingen afkeuren. “Dus?!?!”

En je eigen argumenten versterken. “Daarom, dus!” 

Heel onderbouwend.

Al met al, ik gebruik het te pas en te onpas.

Het is gewoon gemakkelijker dan bijgevolg of zodoende.

En minder uit de hoogte dan dientengevolge, derhalve of erger, ergo.

Stel je eens voor:

        “En toen zei hij, en toen zei ik en toen zei hij weer…”

        “Lieve schat, ergo?!?” Zie? Daar kan ik toch niet mee aankomen?

Het is verschrikkelijk irritant. Ik weet het.

Toch blijf ik dussen. Ookal raakt het kant noch wal.

Het kan me niet schelen.

Ik ben gewoon taalarm en weinig creatief.

Dat blijkt.

Dus.