Don’t shoot the messenger!
Maar bij elk bedrijf heb je wel een paar collega’s, waarbij je je regelmatig afvraagt wanneer Gerechtigheid eens toeslaat.
Je weet wel, die ene collega die maar wat doet.
Of die ene die altijd te laat komt (en op tijd naar huis gaat).
En vergeet Onverschillige Harry niet, die zijn tijd uitzit tot de pensioengerechtige leeftijd.
Ze zijn er nu eenmaal.
En het zij zo.
Maar waar ik me soms toch wel zorgen over maak is, dat je ze natuurlijk óveral hebt. Overal.
In De Bilt zit vast ergens een dame achter de computer analyses te maken.
Laten we de dame Bep noemen.
Bep maakt al járen analyses.
Dat doet ze al jaren niet al te best.
Dat doet ze al jaren niet al te best.
Maar hé, het is Bep.
En Bep maakt analyses.
Dus als ze er weer eens faliekant naast zit, mopperen we met zijn allen dat ‘het weer in Nederland niet te voorspellen valt’.
Waarom denk je anders dat we zoveel vertragingen hebben op het spoor?
Meneer de machinist kijkt iedere avond naar het weerbericht in de hoop op regen/zon/hagel/sneeuw. Want dan kan hij de trein laten uitvallen.
‘Pure overmacht’, noemen ze dat dan.
En mocht het onverhoopt toch ‘gewoon weer’ worden, dan komt de machinist natuurlijk óók te laat op het werk.
Maar omdat het nogal oncollegiaal is om te zeggen dat ‘ie altijd te laat komt en op tijd naar huis gaat, zeggen ze maar dat de boogie-woogie-besturings-kabel door het weer is getroffen.
En wie had dat nou kunnen voorspellen? Bep in ieder geval niet.
En wie had dat nou kunnen voorspellen? Bep in ieder geval niet.
En stel, hè?
Stel.
Dat Bep eens in het ziekenhuis belandt en Onverschillige Harry de dienstdoende arts is!
Dan heb je echt de poppen aan het dansen.
“Goh, mevrouw, wat mankeert er aan?”
“Nou, uhm, ik heb hevige steken hier rechts onderin. En ik plas bloed. Heel veel bloed.”
“Ik schrijf u wel wat aspirines voor. En neemt u vooral rust. Als het niet beter wordt, dan komt u vrijdag maar weer terug.”
“Oh, maar… U hoeft het niet verder te onderzoeken?”
“Oh, maar… U hoeft het niet verder te onderzoeken?”
Harry: schouderophalend en op de klok kijkend “Neuh, mevrouw, als u last blijft houden, komt u vrijdag maar terug. Dan kijkt mijn collega er wel naar.”
Snap je nu waarom ik zo blij ben als het weer weekend is?
kwangie.com 