Wie weleens met de bus reist kent ze wel.
De correctiestickers.
Plakkertjes voor op je strippenkaart in het geval de buschauffeur teveel heeft afgestempeld.
En verkeerd stempelen, dat doen die chauffeurs regelmatig.
Nu begrijp ik best dat fouten maken menselijk is.
Mij zul je dan ook nooit horen mopperen als er te weinig afgestempeld wordt.
Doe ik niet moeilijk over.
Flexibel als ik ben.
Het is een ander verhaal als ze te veel stempelen.
Zoals vandaag.
Toen de chauffeur drie vakjes aftelde in plaats van twee.
“Meneer, het moeten twee strippen zijn.” assertief, he?
“O echt waar? Want de vorige keer zijn er drie afgestempeld.”
“Dat klopt, maar dat was een andere rit. In Utrecht.”
“Dan moet je de volgende keer maar even tegen de chauffeur zeggen dat ik teveel gestempeld heb.”
“Maar meneer, dat kan toch niet, dat snapt u zelf toch ook wel.” Toch?!?
“Ik heb geen correctiestickers meer.”
“En nu?”
“Weet je wat? Ik schrijf het wel even op.” pakt een pen en tekent een pijltje naar boven.
“Sorry meneer, maar dat kan toch iedereen erbij gezet hebben?”
“Dan zeg jij dat ze mij maar moeten zoeken. Komt goed, meisje”
“…” ik had geen woorden meer
kwangie.com 